" Θεωρώ αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα σημαντική για όλο τον τρόπο σκέψης μου και την ζωή μου. Υπήρξα και είμαι μανιώδης αναγνώστης των κειμένων του Αποστόλου Παύλου, θαυμαστής του έργου της διδασκαλίας του και ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι η Εκκλησία θα με τιμούσε γι αυτό που αβίαστα έβγαινε και βγαίνει από μέσα μου, αφού είμαι και εγώ ένα ακόμη πιστό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας, δίδοντας από κάθε δημόσιο ή άλλο βήμα την Ομολογία της Πίστεως"
Με αυτά τα λόγια ο τιμηθείς σήμερα, με την Ανώτατη Διάκριση της Ελλαδικής Εκκλησίας, το Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου, Πρύτανης του Πανεπιστημίου των Αθηνών κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης δια χειρών του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου, παρουσία των υπ αυτόν μελών της Ιεράς Συνόδου, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεσμό της Εκκλησίας τον οποίον όπως είπε, επί έτη υπηρετεί από το μετερίζι της Επιστήμης της Γλώσσας και της Παιδείας και σέβεται . Συνεχάρη το Μακαριώτατο για τον αγώνα της Εκκλησίας να έχει φωνή, επί των κοινωνικών, ιστορικών και εκπαιδευτικών θεμάτων, ενώ ταυτίστηκε απολύτως προς τις θέσεις του Μακαριωτάτου και της Ιεράς Συνόδου, που αφορούν στην διάσωση της μακραίωνης Ιστορίας της Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας από την "κακοποίηση", στην ελευθερία της έκφρασης, στην Δημοκρατία, την Παιδεία και την Εκκλησιαστική και όχι μόνο Εκπαίδευση. Όπως επισήμανε ο Μακαριώτατος " η Ιερά Σύνοδος τιμώσα τον τιμώμενον, τιμάται η Ιδία" και δίνει μήνυμα στο λαό μας ότι σέβεται και τιμά τα έντιμα πνευματικά πρόσωπα των γραμμάτων, τα οποία δυστυχώς στις μέρες μας αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία" .
Τόσον ο Μακαριώτατος κ.Χριστόδουλος όσον και ο τιμηθείς Πρύτανης του Πανεπιστημίου των Αθηνών κ.Μπαμπινιώτης στις ομιλίες τους, αναφέρθηκαν στον προβληματισμό και στα σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα που άπτονται των θεσμών στην Πατρίδα μας, οι οποίοι όπως και οι δύο τόνισαν "βάλλονται" , με βασική επιδίωξη μερίδας αυτοαποκαλούμενων "εκσυγχρονιστών" και "προοδευτικών ανθρώπων", λοιδορώντας τα πρόσωπα των Εκκλησιαστικών Ταγών, να θέσουν στο περιθώριο την Εκκλησία και τους μακραίωνους αγώνες Της για την διάσωση της Ελληνικής Γλώσσας, της Ιστορίας, και της Ελληνορθόδοξης Παιδείας που διδάσκεται πρωτίστως στην Οικογένεια και την Εκπαίδευση. Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου των Αθηνών δήλωσε "αγανακτισμένος" από τις συκοφαντίες και τους λιβέλους περί "σκοταδισμού" και "συντηρητισμού" προς τον Θεσμό της Εκκλησίας και τον Προκαθήμενό της, ενός θεσμού τον οποίον, όπως πολλάκις επισήμαινε, " απαρτίζει το 95% των πιστών και συγχρόνως πολιτών αυτού του τόπου".
Συγκεκριμένα ο Αρχιεπίσκοπος κ.Χριστόδουλος και ο Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης απάντησαν για:
1) Για την επίθεση που δέχεται σήμερα η Εκκλησία και Πίστη των Ελλήνων, από πλευράς αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών - εκσυγχρονιστών.
Μακαριώτατος: " Eίναι ανάγκη ο Ελληνισμός και οι άνθρωποι των Γραμμάτων και της Εκκλησίας στην Πατρίδα μας να συσπειρωθούν για να διασώσουμε τα ζώπυρα του λαού μας, με τα οποία έζησαν οι πατέρες μας, τα οποία γεννήθηκαν σε αυτόν τον τόπο απ αυτούς, και τώρα γίνονται αντικείμενο χλεύης και απαρνήσεως δια της αποστασίας εκείνων που στο όνομα του δήθεν "εκσυγχρονισμού", προσπαθούν να αποκόψουν από την κράση αυτού του λαού τις υπερούσιες αρχές και αξίες βάσει των οποίων πορεύτηκε αυτός ο τόπος. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που απαρνείται την πίστη, λοιδορεί τα Εθνικά σύμβολα και επιδιώκει να αποθωρακίσει τον πιστό και τον πολίτη. Σήμερα δεχόμεθα μια υβριστική επίθεση από κάποιους που αυτοαποκαλούνται "Δημοκράτες ", δεν ανέχονται όμως την διαφορετική άποψη. Η Εκκλησία είναι πρόθυμη σε διάλογο. Ξέρει να διαλέγεται με ηρεμία. Το να αντιμετωπίζει όμως την αποφορά Ύβρεων και μίσους που δημιουργούν δυσώδη κατάσταση, είναι γεγονός απαράδεκτο για την Συντεταγμένη μας Πολιτεία, και από ανθρώπους που υπηρετούν την πολιτική του τόπου, χωρίς φιλοτιμία. ΟΙ ύβρεις δηλώνουν την αδυναμία εκείνων που δεν μπορούν να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα με πειθώ. Εμείς όμως είμεθα βέβαιοι γι αυτό που υποστηρίζουμε. Δυστυχώς όμως στις μέρες μας δεχόμαστε λυσσώδεις αντιδράσεις κατά εννοιών όπως της Πατρίδος, αφού η επίκληση της έννοιας αυτής, γίνεται αφορμή για κάποιους να αποδώσουν τον χαρακτηρισμό του κακώς εννοούμενου "εθνικισμού".
Ο Θεσμός της Οικογένειας δε, τον οποίον εμείς ενισχύουμε ως Εκκλησία, σήμερα κάποιοι τον θεωρούν "παρωχημένο῾ Γιατί ; Μετά κάποιοι διαμαρτύρονται για τα Εγκλήματα και την παραβατικότητα των νέων παιδιών μας. Ποιός όμως αναρωτήθηκε ότι όλα αυτά συμβαίνουν όταν βάλλονται και κρυμνίζονται οι Θεσμοί; Και πάλι η νεολαία μας καλά στέκεται στην Πατρίδα μας και εμείς της βγάζουμε το καπέλο μολονότι δέχεται την καταιγιστική προπαγάνδα να πάψει να πιστεύει στους θεσμούς όπως είναι η Οικογένεια, η Εκκλησία. Και έχουν το θράσος μερικοί να επιδιώκουν να κατευθύνουν αυτόν τον τόπο , προς την κατάλυση των πάντων ενώ είναι βέβαιο που τον πάνε; "
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης: Επαναστατώ ως σκεπτόμενος άνθρωπος όταν ακούω την Εκκλησία και την Ορθοδοξία να αντιμετωπίζεται σαν μια μορφή θρησκεύματος όπως άλλων χωρών, σαν να μην έχει σχέση με την Παιδεία, την Ιστορία του λαού μας . Δεν είναι σύνθημα η "Ελληνορθοδοξία". Είναι ιστορική πραγματικότητα. Όλοι όσοι με πίστη βαθύτερη την ομολογούν πρέπει να βγαίνουν μαχητικά και δημόσια. Κι όχι να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να απολογούμεθα και να καθόμαστε στην άκρη, σε "απαίδευτους", συνθηματολόγους, οι πνευματικοί άνθρωποι . Και αυτό θέλει τόλμη. Όχι πολύ μεγάλη. Θέλει πίστη στην αλήθεια και την πραγματικότητα. ". Έχουμε οδηγηθεί σε παρανοϊκές καταστάσεις να κατηγορούμαστε για .."προσηλυτισμό" επειδή θέλουμε να διδάσκουμε την πίστη μας και την Ελληνορθοδοξία που αποτελεί την πίστη του 95% αυτού του λαού. Φτάσαμε να καταργούμε την ελευθερία του άλλου στο όνομα της Ελευθερίας, με αποτέλεσμα σιγά , σιγά με την ίδια λογική και πειθώ, κάπου να βρισκόμαστε οι άνθρωποι των Γραμμάτων και της Εκκλησίας να απολογούμαστε κιόλας. Οφείλουμε οι πνευματικοί άνθρωποι να σταθούμε κοντά στην Εκκλησία που σήμερα βλέπουμε να την λιθοβολούν πρόσωπα κατηγορώντας την δήθεν "για συντηρητισμό". Πού είναι ο συντηρητισμός; Μήπως στη Γλώσσα; Μα εξαιτίας των κληρικών διασώθηκε στο διάβα των αιώνων "
2) Για συνεργασία Επιστήμης και Εκκλησίας στην Μόρφωση , τη Γλώσσα και την Εκπαίδευση.
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης " Θεωρώ και το λέω και στους φοιτητές μου όλα αυτά τα χρόνια, ότι είναι εξόχως παράλογο, να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο σήμερα, στο οποίο ντρεπόμαστε οι μορφωμένοι Πανεπιστημιακοί άνδρες και γυναίκες να ομολογήσουμε την πίστη μας, ενώ δεν διστάζουμε να ομολογούμε τις ποδοσφαιρικές ομάδες τις οποίες υποστηρίζουμε, τα πολιτικά κόμματα στα οποία ανήκουμε, τις εταιρίες που εργαζόμαστε, τις πόλεις καταγωγής μας. Μια είναι η Κύρια Ομολογία . Η ομολογία της Πίστεως. Θέλησα στην ζωή μου όχι απλώς να λέω λόγια, από τα πρώτα δημόσια βήματα, ως και το βήμα της Πρυτανείας, αλλά να διακηρύξω αυτό που πραγματικά αισθάνομαι. Την πίστη στο Θεό και το έργο της Εκκλησίας σε ό,τι δίνει από την του Χριστού διδασκαλία. Η ομολογία της πίστεως βγαίνει από μέσα μου. Όχι προς επίδειξη αλλά ως έκφραση αυτού που εγώ βιώνω.
3) Για προσφορά Κληρικών στη Γλώσσα, την Ελευθερία και την Παιδεία της Πατρίδας μας
Μακαριώτατος : "Η Γλώσσα εξελίσσεται. Είναι ζωντανή. Εκφράζεται με την τοπική λαλιά. Το λεξικό που εξέδωσε ο κ.Μπαμπινιώτης είναι πραγματικά χαρακτηριστικό. Πότε επιτέλους θα μάθουμε να σεβόμαστε τους προκατόχους μας; Πότε θα μάθουμε να μην κρημνίζουμε ότι οικοδόμησαν οι πριν από εμάς. Πότε θα μάθουμε να ολοκληρώνουμε το έργο που εκείνοι άρχισαν να οικοδομούν χωρίς να το γκρεμίζουμε; Το θέμα της Γλώσσας έχει Εθνική Σημασία. Είναι έγκλημα καθοσιώσεως εναντίον της πορείας του έθνους με συνέπειες βαριές στο παιδιά μας πολλά απ αυτά, δεν μπορούν να αρθρώσουν τον Ελληνικό Λόγο και να συνθέσουν δευτερεύουσες προτάσεις σε μια κύρια. Σήμερα υπάρχει ένα μόρφωμα όπου σε μια πρόταση συναντώνται ξενικές και ελληνικές λέξεις, ως νέος κώδικας συνεννόησης των παιδιών. Πάρτε τα βιβλία της Μέσης Εκπαιδεύσεως . Στο Βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄Δημοτικού ουδόλως γίνεται λόγος για την συμβολή της Εκκλησίας στην Επιτυχία της Επανάστασης του 1821. Είναι δίκαιο αυτό; 11 Πατριάρχες, 100 Ιεράρχες και 6.000 παπάδες διαγράφησαν μονοκοντυλιά, που έδωσαν το αίμα τους; Εμείς θα διαμαρτυρηθούμε βεβαίως αρμοδίως και θα το επισημάνουμε. Γιατί όμως να γίνονται σε ένα τέτοιο λαό αυτά, ο οποίος είναι υπερήφανος για την τιμητική του διάκριση στην Ιστορία ; "
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης " Oι ιερωμένοι ήταν αυτοί που μπήκαν μπροστά στον αγώνα του λαού μας και για το φωτισμό, την διάσωση και την διάδοσή της Ιστορίας του, της Γλώσσας και της Παιδείας του. Φωτισμένοι άνθρωποι. Μπορεί ο Κοραής από την μια να συνέβαλλε αλλά κυρίως ήταν εκείνοι οι φωτισμένοι Επίσκοποι ως και οι απλοί μοναχοί . Ένας Ανθιμος Γαζής, ένας Ευγένιος Βούλγαρης, ένας Κωνσταντίνος Οικονόμου εκ των Οικονόμων. Ο,τι πάρετε προέρχεται από το χώρο του κλήρου. Φωτισμένοι άνθρωποι οι οποίοι συνδιάζουν τα κλασσικά γράμματα με τα κείμενα που εξέδωσαν μέσα από τα οποία ξεσήκωσαν πνευματικά το γένος να πάρει τα όπλα. Πού είναι η αντίθεση του Ελληνισμού με την Χριστιανοσύνη και την Παιδεία; Πού είναι ο συντηρητισμός; Αντίθετα οι κληρικοί μας δίδαξαν δημόσια την Ελληνορθόδοξη Παράδοση και συμφιλίωσαν τα Ελληνικά Γράμματα με την Ορθοδοξία. Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Η Ελληνορθοδοξία προχώρησε και έφτασε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας με μεγάλα μυαλά. Δεν είναι αντίθετη η Χριστιανική Διδασκαλία με τον Ελληνισμό".
4) Για διδασκαλία μαθήματος Θρησκευτικών και Ίδρυση Εκκλησιαστικών Ακαδημιών.
Πρύτανης Μπαμπινιώτης " Ναι στο διάλογο για την εκπαίδευση. Ναι να συζητήσουμε πως θα είναι καλλίτερη η διδασκαλία . Αλλά γιατί να συζητήσουμε την αντικατάσταση της διδασκαλίας της Θρησκείας του 95% με την Ιστορία των Θρησκειών; Να διδαχθούν τα παιδιά λόγου χάριν τον Ινδουισμό. Ναι είναι χρήσιμο. Ας μάθω τι είναι αλλά να μην μάθω την πίστη μου; Να μη διδαχθούν τα παιδιά το λόγο του Αποστόλου Παύλου; Δεν είναι μόνο οι κληρικοί που διαμαρτύρονται δικαίως. Είμαστε και εμείς που αποτελούμε την Εκκλησία. Εμείς οι λαικοί που ανήκουμε σε αυτήν που πρέπει να υψώσουμε φωνή".
Συγχαίρω τον Μακαριώτατο ως απλός Έλλην Πολίτης και την Ιεραρχία μας για την Πρωτοβουλία των Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών υπέρ της Μορφώσεως των Κληρικών. Εδώ κάναμε τα ΤΕΦΑΑ και τους Νηπιαγωγούς Πανεπιστήμιο και η Εκκλησία από την οποία εξαρτάται η ύπαρξή μας να μην ανεβάσει δηλαδή το επίπεδο της μορφώσεως των κληρικών; Μαζί με τους συναδέλφους Πανεπιστημιακούς, τον κ.Ασημακόπουλο, τον κ.Κίρτα και τον απόντα σήμερα κ.Δερμιτζάκη, εμείς ως Πανεπιστήμιο Αθηνών κρατήσαμε τα άλλα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να μην αντιδράσουν στην μόρφωση των Κληρικών, να ανέλθει σε Πανεπιστημιακό Επίπεδο. Πρέπει να μορφώνεται ο κλήρος".
5) Αναγνώριση Έργου Εκκλησίας και προσπάθεια υποβάθμισής του από μεμονωμένες φωνές:
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης "Νιώθω ευγνωμοσύνη προς την Εκκλησία και τον Μακαριώτατο για την συμπόρευση αυτή προς ένα κοινό μας στόχο. Ακούγονται πράγματα από το στόμα τ ου Μακαριωτάτου που απηχούν και τις δικές μου θέσεις, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί. Τον συγχαίρω για την παρρησία με την οποία χειρίζεται τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία δηλαδή όλους εμάς . Είναι ευτυχία που έχουμε την ευλογία να υπάρχουν στις τάξεις της Ιεραρχίας προσωπικότητες που τιμούν το πνεύμα.
Αντ΄ αυτού κάποιοι ξεχωρίζουν μεμονωμένες ελάχιστες περιπτώσεις για να πετάξουν λάσπη, αντί να αναδεικνύουν τα άλλα υγιή πρότυπα και πρόσωπα του κλήρου".
6) Για το "κρυφό σχολιό".
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης " Τι έκανε το κρυφό σχολιό; Δεν διέσωσε την Ιστορία και την Γλώσσα του Έθνους μας; Eίναι γνωστό ότι ο Ελληνισμός στο Εξωτερικό διασώζεται στους κόλπους της Εκκλησίας με την διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας. Η παιδείας μας έχει έλλειψη τεράστια σήμερα. Περνάει από τα κλασσικά γράμματα στα Νέα Ελληνικά , ξεχνώντας το Βυζάντιο, τα κείμενα των Ευαγγελίων και των Πατέρων. Θα είχαμε να πάρουμε χίλια πράγματα απ αυτά. Το παιδί και ο μαθητής πρέπει να συνειδητοποιήσει τη συνέχεια της γλώσσας. Οταν όμως η εκπαίδευση και η διδασκαλία αφήνει απ΄ έξω το Βυζάντιο, είναι σαν να διαγράφει 12 ΑΙΩΝΕΣ, ένα τεράστιο κομμάτι του Ελληνισμού και της γλώσσας. Κάποτε οι διδάσκαλοι , οι προοδευτικοί τα έβγαλαν έξω από την διδακτέα ύλη, δεν ξέρω με βάση ποιό σκεπτικό. Κι έτσι δεν διδάσκονται τα παιδιά την συνέχεια της γλώσσας. Των Ευαγγελίων και της Υμνογραφίας που είναι ποίηση. Όμως εμείς αρνούμεθα να δίνουμε πράγματα, αγεφύρωτα. Οφείλουμε να ξεσηκωθούμε. Να υψώνουμε λόγο και να μην καθόμαστε στην άκρη".
7) Για τα κατηχητικά σχολεία
Πρύτανης κ.Μπαμπινιώτης " Τα βιώματά μου στην Εκκλησία διαμορφώθηκαν πολύ νωρίς από τότε που είμασταν μαθητές του Γυμνασίου και είχαμε την ευκαιρία να φοιτήσουμε στα κατηχητικά σχολεία. Η σχέση της Επιστήμης μου με τα κατηχητικά σχολεία ήταν άρρηκτη αφού φοιτούσα στο 9ο Γυμνάσιο και είχα κατηχητή τον σημερινό ΑΡχιεπίσκοπο Αλβανίας κ.Αναστάσιο. Νέο παιδί τότε έλαμπε με τον πειστικό και δυνατό του λόγο, ο οποίος μας συνέπαιρνε και μας έφερνε κοντά στην Εκκλησία. Ξαναβρεθήκαμε στην Αλβανία εκείνος να ποιμαίνει την Εκκλησία και εγώ να προσπαθώ μαζί του μέσα από την "Φιλεκπαιδευτική Εταιρία" να λειτουργήσουμε το "Αρσάκειο Τιράννων"
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
