Μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον συνεχίζεται τό Ζ΄ Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο Στελεχῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων στό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου στό Προκόπι Εὐβοίας.
Χθές τό πρωί, Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου ἐγένετο Θεία Λειτουργία στό φερώνυμο Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου καί ἐδόθη ἡ εὐκαιρία εἰς τούς Συνέδρους νά κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώρα ἡ Πέμπτη Συνεδρία τοῦ Συμποσίου, μέ πρῶτο εἰσηγητή τόν Ἐλλογιμώτατο κ. Παναγιώτη Σκαλτσῆ, Καθηγητήν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέ θέμα : "Ὁ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι". Μεταξύ τῶν ἄλλων τονίσθηκε ἀπό τόν ὁμιλητή ὅτι: «ὁ ἁγιάζων εἶναι πάντα καί μόνον ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μέ τήν μοναδική Του θυσία ἔγινε ὁ τέλειος καί αἰώνιος Ἱερέας, ‘’ προσφέρων καί προσφερόμενος’’ διηνεκῶς μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἁγιαζόμενοι εἶναι ὁ νέος λαός τοῦ Θεοῦ, τό ‘’ τό βασίλειον ἱεράτευμα’’, πού συμμετέχει στήν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ εἴτε μέ τή γενική μυστηριακή ἱερωσύνη, εἴτε μέ τήν εἰδική χαρισματική ἱερωσύνη».
Δεύτερος εἰσηγητής ἦταν ὁ Ἐλλογιμώτατος κ.Γεώργιος Φίλιας, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν , ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα : «"Ὁ ἱερεύς ὡς διδάσκαλος τοῦ Εὐαγγελίου». Τά βασικά σημεῖα τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Ἐλλογιμωτάτου εἶναι δυνατόν νά συνοψιστοῦν στίς πιό κάτω ἀναφερόμενες θέσεις και προϋποθέσεις:1) Ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν ἱερέα ἔχει ἐκκλησιολογικό ὑπόβαθρο.2) Ἡ Ἱερωσύνη συνδέεται ἄρρηκτα μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. 3) Ἡ διακονία τῶν Ἀποστόλων ὡς διδασκάλων τοῦ Εὐαγγελίου συνδέεται μέ τήν Ἱερωσύνη τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου. 4) Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ κατεξοχήν διδάσκαλος τοῦ Εὐαγγελίου καί αὐτός ἐκχώρησε τή δυνατότητα εὐαγγελικῆς διδαχῆς στούς πρεσβυτέρους.5) Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας σαφῶς κατοχυρώνουν τήν ἱερατική ὑποχρέωση γιά διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ὑποχρέωση αὐτή ἐμφαίνεται ἰδιαίτερα καί στίς εὐχές τῆς χειροτονίας.
Τρίτος ὁμιλητής τῆς Ε' Συνεδρίας ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Βασίλειος Βοουδάσκης, επίτιμος Πρόεδρος Συλλόγου Κληρικῶν Ἑλλάδος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνης Ἂνω Ἰλισίων, ὁ ὁποῖος εἰσηγήθηκε τό πολύ ἐνδιαφέρον θέμα: " Ἡ Ἱερατική Οἰκογένεια". Ὁ ὁμιλητής ἔκανε μία γενική ἀναφορά στήν κατ΄ ἐξοχήν τιμητική θέση ἀπό τό Θεό και από τους πιστούς της ενορίας τῆς ἱερατικῆς οἰκογένειας. Αναφέρθηκε πρωταρχικά στήν παρουσία τοῦ συζύγου ἱερέα καί πατέρα ὁ ὁποῖος, α) ἐνσαρκώνει τή χαρισματική πατρότητα, β)μιμεῖται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί πρός τά φυσικά του τέκνα, όπως και στα πνευματικά του καί γ) γίνεται τύπος καί εἰκόνα τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ πρός τήν Ἐκκλησία. Ἀναλογικά καί ἡ πρεσβυτέρα σύζυγος γίνεται βοηθός καί συνεργάτης τοῦ συζύγου ἱερέα της καί συμμερίζεται τήν θυσιαστική πρακτική τῆς ἀγάπης του. Απολαμβάνει όμως τα δωρήματα του Θεού καί την χάρη του ἁγιασμού της στήν διά βίου συμπορεία της με εκείνον. Τέλος τά παιδιά τοῦ ἱερέως συμμετέχουν στήν εὐρύτερη πνευματική οἰκογένειά του φυσικού τους πατέρα και καθίστανται εὐλογημένοι καρποί τῆς ἱερατικῆς προσφορᾶς καί παρουσίας.
Ἐπηκολούθησε γόνιμη συζήτησις ἐπί τῶν Εἰσηγήσεων καί μετά τό διάλειμμα ἢρχισε ἡ ΣΤ' Συνεδρία τοῦ Συμποσίου.
Πρῶτος Εἰσηγητής ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Κωνσταντῖνος Καραϊσαρίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου μέ θέμα: « Ἱερωσύνη καί ἂσκησις» . Ὁ εἰσηγητής ἀναφέρθηκε στήν ἄσκηση πού ὡς γενική συνθήκη τοῦ ἀνθρώπινου βίου συνοδεύει τόν μεταπτωτηκότα ἄνθρωπο. Τόνισε ὅτι ὁ ἱερεύς λόγῳ τῆς ἀποστολῆς του εἶναι ἀπαραίτητο νά εἶναι ἀσκούμενο πρόσωπο πρό καί μετά τήν χειροτονία του. Μέ τήν ἄσκησή του ὀ ἱερέας θά καλλιεργήσει τήν ἱερατική αὐτοσυνειδησία του, θά βιώνει τά τελούμενα καί θά μεταφέρει καλύτερα τή σώζουσα χάρη τοῦ Θεοῦ. Τέλος κατέληξε ὅτι «ἡ διαποίμανση τῶν πιστῶν, λόγῳ τῆς τρεπτότητας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἔργο ἐπίπονο καί ἀπαιτεῖ διαρκή θυσία καί φρόνημα προσφορᾶς καί αὐταπαρνήσεως».
Δεύτερος Εἰσηγητής ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Μελέτιος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Προϋποθέσεις καί κωλύματα τῆς Ἱερωσύνης πρό καί μετά τήν χειροτονία». Ὁ Σεβασμιώτατος Εἰσηγητής ἀφοῦ ἀναφέρθηκε στούς θεοδίδακτους ὃρους καί τίς προϋποθέσεις τῆς χειροτονίας, τόνισε ὃτι ὁ σεβασμός αὐτῶν πρέπει νά ἀναζωπυρώνεται ἀνά πᾶσα στιγμή. Οι όροι αυτοί και οι προϋποθέσεις συνοψίζονται στά λεγόμενα οὐσιαστικά καί τυπικά προσόντα πρός χειροτονίαν, ἡ παράβαση τῶν ὁποίων συνιστοῦν, ἐν πολλοῖς, «χυδαίωση τῆς ἱερωσύνης». Ἀνεφέρθη, τέλος, στό πρόβλημα και στη δυνατότητα τῆς εκκλησιαστικής «Οἰκονομίας» , ἡ ὁποία πρέπει νά γίνεται μέ φειδώ, « λελογισμένα καί κατά Θεόν» .
Σέ κάθε Συνεδρία οἱ ἐξειδικευμένες Εἰσηγήσεις ἔδωσαν τήν ἀφορμή καί τό κίνητρο ὥστε οἱ κ. Σύνεδροι νά διαπιστώσουν, τεκμηριώσουν καί κατανοήσουν "ἐπί τό ὀρθότερον" πολλά ἀπό τά ὑπάρχοντα καί συμβαίνοντα κατά τη διάρκεια της ἱερατικῆς διακονίας εις την Ἐκκλησία.
