Ἀπό τή Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν αἱρέσεων ἀνακοινοῦται ὅτι, ὁ Διονύσιος Δώριζας, ὑπῆρξεν ὁ «μεσσίας» τοῦ «Ἐσωτερικοῦ Χριστιανισμοῦ» καί ἐθεώρει τόν ἑαυτόν του «Ἀβατάρ» τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δηλαδή ὡς τόν Χριστό τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Διά τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 416/9.2.94 Ἐγκυκλίου Σημειώματος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἡ ὁμάδα του καί οἱ δοξασίες του θεωροῦνται ἀσυμβίβαστες πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ὡς ἐκ τούτου, γιά λόγους ποιμαντικούς καί πρός συγκλονισμόν τῶν ὀπαδῶν του, ὥστε νά κατανοήσουν τό μέγεθος τῆς ὑπ' αὐτοῦ κηρυττομένης πλάνης, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐφαρμοσθῆ ἐπ' αὐτοῦ ἡ «οἰκονομία» τῆς Ἐκκλησίας καί δέν δύναται νά τελεσθῆ ἡ νεκρώσιμος αὐτοῦ ἀκολουθία εἰς Ὀρθόδοξον Ἱερόν Ναόν.
Σέ ἀντίθετη περίπτωση ἡ Ἐκκλησία θά ἐδραιώση στή συνείδηση τῶν πιστῶν ὀπαδῶν του ὅτι οἱ δοξασίες του, ὄχι μόνο συμβιβάζονται μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀλλά καί ὁδηγοῦν σέ βαθύτερη κατανόησή της.