Συνῆλθε σήμερον ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν τρίτην τακτικήν Συνεδρίαν Αὐτῆς, ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστοδούλου.
Μετά τήν γενομένην Προσευχήν καί συμφώνως πρός τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν, ἔλαβε τόν λόγον ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος παρουσίασε τήν Εἰσήγησίν του ὑπό τόν τίτλον : «Ἡ Ἑλλάς ὡς Χώρα φιλοξενίας μεταναστῶν - Ἠθικά, Θρησκευτικά καί Κοινωνικά Προβλήματα. Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν ἀντιμετώπισιν αὐτῶν καί τοῦ Ρατσισμοῦ». Ὁ ὁμιλητής ἀνεφέρθη εἰς τήν ἀρετήν τῆς φιλοξενίας, εἰς τήν περί αὐτῆς διδασκαλίαν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, καθώς καί εἰς τήν ἀπό τῶν ἀρχαίων χρόνων πατροπαράδοτον φιλοξενίαν τῶν Ἑλλήνων. Ἀνέλυσεν ἐπίσης τούς ὅρους μετανάστευσις, μετανάστης, λαθρομετανάστης, οἰκονομικός μετανάστης καί πρόσφυγας. Ἐξέθεσε τήν ἐξέλιξιν τοῦ συγχρόνου μεταναστευτικοῦ προβλήματος καί τάς τρεῖς ὁμάδας χωρῶν, ἀπό τάς ὁποίας προέρχονται ὅλοι οἱ μετανάσται. Ὁ ὁμιλητής παρέσχε στοιχεῖα περί τῆς εἰσόδου τῶν μεταναστῶν εἰς τήν Ἑλλάδα, τά ὁποῖα ἔλαβεν ἀπό τήν Ἀστυνομικήν Διεύθυνσιν Ἀλεξανδρουπόλεως, ἀπό τό Ὑπουργεῖον Μακεδονίας - Θράκης, ἀπό τό Ὑπουργεῖον Δημοσίας Τάξεως καί ἀπό τόν Ο.Α.Ε.Δ.
Εἰς τήν συνέχειαν παρουσίασε τρεῖς κατηγορίας προβλημάτων ἐκ τῆς μεταναστεύσεως : 1) Ἠθικά, 2) Κοινωνικά καί 3) Θρησκευτικά. Ἐν σχέσει πρός τόν Ρατσισμόν, ἐδήλωσεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀπολύτως ἀρνητική εἰς τάς φυλετικάς διακρίσεις, καταδικάζει ἀνεπιφύλακτα τόν Ρατσισμόν καί τήν Ξενοφοβίαν καί ἐμμένει εἰς τήν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι κάθε ἄνθρωπος, ὡς πλάσμα τοῦ Δημιουργοῦ, δικαιοῦται νά ἀπολαμβάνῃ ὅλων τῶν καί διεθνῶς ἀνεγνωρισμένων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Εἰδική ἀναφορά ἔκαμεν ὁ ὁμιλητής εἰς τήν πολυπολιτισμικότητα, ὅπως αὐτή περιγράφεται, ἀναλύεται καί ἀξιολογεῖται εἰς τήν Ἑλλάδα καί εἰς τήν Εὐρώπην.
Ὁ Σεβασμιώτατος ὁμιλητής κατέληξεν ὡς ἀκολούθως :
«Ἐπειδή οἱ πρακτικές προτάσεις γιά ἕνα πολύπτυχο θέμα, σάν αὐτό πού σᾶς παρουσίασα εἶναι δύσκολο νά διατυπωθοῦν καί τό κυριώτερο, νά ἔχουν ἰσχύ σέ ὅλα τά ἐπί μέρους ἀναφυόμενα ζητήματα καί περιστατικά, δέ θά τίς καταγράψω ἐδῶ, ἀλλά θά ἐπιμείνω :
Στήν ἁγιογραφική κατοχύρωση τῆς ἀρετῆς τῆς φιλοξενίας καί τήν προσφορά αὐτῆς πρός πάντα ἄνθρωπο, ὡς πλάσμα τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ.
Στό θεολογικό ὑπόβαθρο τῆς ὀρθοδόξου ποιμαντικῆς γιά τήν ἐν γένει περίθαλψη τῶν προσφύγων καί τῶν μεταναστῶν μέ πρότυπο τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη.
Στήν ἐκδήλωση ὑπό τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ τῆς ἐμπράκτου, ἀδιακρίτου καί ἀνυποκρίτου ἀγάπης πρός ὅλους τούς κατατρεγμένους ξένους.
Στή γενικώτερη κοινωνική ὑποστήριξη πρός τούς ἀπόρους, τούς ἀστέγους, τούς ἀσθενεῖς καί τούς πολυτέκνους ξένους.
Στήν ἄσκηση Ἱεραποστολῆς, σέ εὔθετο χρόνο, μέ διάκριση καί σεβασμό τῆς προσωπικότητος καί τῆς ἐλευθερίας παντός ἀλλοδαποῦ ἀτόμου, ἀλλά καί διάθεση ἀντιστάσεως στήν προσηλυτιστική μανία τῶν αἱρέσεων.
Στήν προσπάθεια μειώσεως τῶν δυσμενῶν συνεπειῶν πού προκύπτουν ἀπό τίς μεταναστευτικές καί προσφυγικές ἀφίξεις τῶν συνανθρώπων μας.
Στήν ἀξιολόγηση τῶν ποικίλων ἀπόψεων πού διατυπώνονται γιά τήν πολυπολιτισμικότητα, λαμβανομένων ὑπ' ὄψιν τῶν ἰδιαιτεροτήτων τῆς Πατρίδος μας.
Στήν εἰδική διοργάνωση καί προετοιμασία ἑκάστης ἀκριτικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, γιά τήν κάλυψη ἐκτάκτων ἀναγκῶν τῶν προσφύγων καί τῶν λαθρομεταναστῶν.
Προτείνω τέλος τήν ἔκδοση ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἑνός μικροῦ Ἐγκολπίου, γραμμένου στήν ἑλληνική καί στήν ἀγγλική γλώσσα, μέ χρήσιμες πληροφορίες καί προτροπές καί μέ τίτλο : "ΕΓ-ΚΟΛΠΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΠΟΥ ΗΛΘΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"».
Ἐπηκολούθησε ἐνδιαφέρουσα συζήτησις, εἰς τήν ὁποίαν ἔλαβον μέρος ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται Γόρτυνος, Λαγκαδᾶ, Μεσσηνίας, Θεσσαλιώτιδος, Κερκύρας, Πατρῶν, Φιλίππων, Περιστερίου, Ἀττικῆς, Ξάνθης, Βερροίας, Δρυϊνουπόλεως, Καστορίας, Χίου καί Παραμυθίας.
Ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος, ἐν συνεχείᾳ, συνώψισε τάς προτάσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Εἰσηγητοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν εἰς δύο κεφάλαια εὐθύνης καί πρακτικῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀπαραιτήτων ἐνεργειῶν πρός ἅπαντας τούς μετανάστας. Τό πρῶτον κεφάλαιον ἀφορᾷ εἰς τό Προνοιακόν Ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τήν διοργάνωσιν συσσιτίων ὑπό τῶν Ἐνοριῶν, τήν ἐξουδετέρωσιν πάσης μορφῆς ἀποκλεισμοῦ, τήν ὑποβοήθησιν διά τήν στέγασιν καί τά ζητήματα ὑγείας, εἰς τήν συνεργασίαν τῆς Ἐκκλησίας μετά τῶν ἄλλων Δημοσίων καί Ἰδιωτικῶν Φορέων, εἰς προγράμματα καί ἐκδηλώσεις ὑπέρ τῶν μεταναστῶν καί τήν παροχήν πάσης ἄλλης συμπαραστάσεως εἰς αὐτούς. Τό δεύτερον ἀφορᾷ εἰς τό Ποιμαντικόν Ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι εἰς τήν κατήχησιν, εἰς τάς Βαπτίσεις, εἰς τούς Μικτούς Γάμους, εἰς τόν ἐκκλησιασμόν, εἰς τήν ἐξασφάλισιν λατρευτικῆς καί λειτουργικῆς ἐξυπηρετήσεως εἰς τούς Ἑλληνορθοδόξους Ἑλληνοποντίους καί εἰς τήν γενικήν ποιμαντικήν μέριμναν ὑπέρ τῶν κατηχουμένων καί τῶν πιστῶν μεταναστῶν.
Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων κ. Προκόπιος παρουσίασε συμφώνως πρός τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν, τήν Εἰσήγησίν του μέ θέμα : «Ἡ κατοχύρωσις τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τήν Ἑλλάδα».
Ὁ ὁμιλητής ἀνέλυσε τήν ἔννοιαν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅπως αὐτά καθορίζονται ἀπό τό Σύνταγμα, καί εἰδικῶς τό περιεχόμενον τοῦ προσωπικοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας (ἄρθρον 1). Εἰς τήν συνέχειαν ἐξήτασε τά θέματα τῆς προστασίας τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ὡς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί ἐλευθερίας τῆς λατρείας, μέ συγκεκριμένας ἀναφοράς ὄχι μόνον εἰς τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, ἀλλά καί εἰς Διεθνεῖς Συνθήκας, αἱ ὁποῖαι ἰσχύουν καί εἰς τήν ἐσωτερικήν ἔννομον τάξιν.
Ἡ ποικιλία τῶν περιπτώσεων εἰς τήν ἐφαρμογήν αὐτῆς τῆς ἀρχῆς καί ὅλων τῶν ἐπί μέρους μορφῶν καί ἐκδηλώσεών της ἔδειξεν, ὅτι ἡ νομική θεωρία καί πρᾶξις εἰς τάς περισσοτέρας περιπτώσεις ἀδικεῖ τἠν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὅταν εἰς τήν Ἐκκλησίαν χρεώνουν πᾶσαν πρᾶξιν τῆς Διοικήσεως, τήν ὁποίαν ἐκλαμβάνουν ὡς κωλυτικήν τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας.
«Εἰς τήν Ἑλλάδα», ἐτόνισεν ὁ ὁμιλητής, «ὅλαι αἱ γνωσταί θρησκεῖαι δέν ἐμποδίζονται εἰς τήν ἄσκησιν τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, ἀκόμη καί ἡ παραθρησκεία καί αὐτός ὁ ἀποκρυφισμός. Αἱ προβλεπόμεναι αἰτιάσεις ἐπιδιώκουν ὄχι τήν διεκδίκησιν περισσοτέρας ἐλευθερίας, ἀλλά τήν συρρίκνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τόν ἐξοβελισμόν αὐτῆς ἀπό τόν εὐρύτερον χῶρον τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καί δράσεως.
Ὁ πολλούς ἐνοχλῶν χαρακτῆρας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, ὑπάρχει καί διά τούς Ρωμαιοκαθολικούς καί διά τούς παραδοσιακούς Προτεστάντας καί διά τούς Ἰσραηλίτας καί διά τούς Μουσουλμάνους. Πολλοί ἐξ αὐτῶν μάλιστα, ἔχουν πλήρη διοικητικήν αὐτοτέλειαν, ἄνευ παρεμβάσεως καί ἐλέγχου, μέ ἐλαχίστας ὑποχρεώσεις καί περισσότερα προνόμια, χωρίς τό Κράτος νά ἔχει τήν δυνατότητα νά τά περιορίσῃ».
Πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν ἐστράφησαν καί ὅσα ὡς ἐκτιμήσεις καί συμπερασματικαί προτάσεις κατετέθησαν ἀπό τόν Εἰσηγητήν, μέ πλέον σημαντικόν τό ἀκόλουθον :
«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θά συνεχίσῃ τό ἁγιαστικόν καί ποιμαντικόν ἔργον της, τιμῶσα ὅσα ἀπό τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἀπορρέουν, τοῦ ὁποίου τήν διατήρησιν ἐπιθυμεῖ διά λόγους πολλούς καί ὄχι διά τά προνόμια τά ὁποῖα δέν ἐξασφαλίζει. Ὅμως τήν αὐτοδιοίκησίν της, τήν αὐτοτέλειαν καί τήν προστασίαν τῆς ἐλευθερίας καί ὅλων τῶν δικαιωμάτων της, θά ἐπιδιώκῃ μέσα ἀπό τάς διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τῶν Διεθνῶν Συνθηκῶν διά τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν καί δι' ὅλα τά δικαιώματα, κυρίως δέ διά τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητος τῶν θρησκειῶν, ἡ ὁποία ἀποκλείει νά κατισχύσῃ ἡ μειοψηφία εἰς βάρος τῆς πλειοψηφίας».
Ἐπ' αὐτῶν προετάθη νά ὑπάρξῃ εἰδικός ἐκκλησιαστικός φορεύς μελέτης, ὀργανώσεως καί φροντίδος, διά τήν προστασίαν τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν καί τῶν Ἐκκλησιῶν.
Χθές ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τήν ἐπίσκεψιν τριῶν Σέρβων Ἱεραρχῶν, μετά τῶν ὁποίων συνεζήτησε τά τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ ἀπό μακροῦ ἐκκρεμοῦντος ἐπισήμου ταξιδίου του εἰς τήν Ὀρθόδοξον Σερβικήν Ἐκκλησίαν. Μεταξύ τῶν τριῶν ἐπισκεπτῶν δέν ὑπῆρχε Σκοπιανός Ἱεράρχης.
