Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρακολουθεῖ τόν σύγχρονο διάλογο γιά τό μέλλον τῆς Εὐρώπης καί θεωρεῖ τήν συμμετοχή της σ’ αὐτόν ὄχι μόνο ἐπιβεβλημένη ἀλλά καί σημαντική τόσο σέ ἐθνικό ὅσο καί σέ διεθνές ἐπίπεδο, ἀφοῦ ἀφορᾶ στό μέλλον καί τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή περί Γυναικείων Θεμάτων κατανοώντας τίς σύγχρονες ἀναζητήσεις γιά ἕνα κοινό «Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα», ὡς μία δημοκρατική διαδικασία γιά νά ἀποτυπωθεῖ σέ συγκεκριμένες διατάξεις Δικαίου ἡ διαχρονική συνείδηση καί οἱ πνευματικές ἀξίες τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν, καταθέτει ὁρισμένες προτάσεις, οἱ ὁποῖες χωρίς νά διαταράσσουν τήν ἰσορροπία τοῦ Σχεδίου Συνταγματικης Συνθήκης, ἀποσκοποῦν στήν κατοχύρωση θεμελιωδῶν ἀξιῶν καί δικαιωμάτων πού ἀποτελοῦν εὐρωπαϊκό κεκτημένο.
Οἱ προτάσεις αὐτές εἶναι :
Α. Ἄρθρο 2. Ἀξίες τῆς Ἕνωσης. Προσθῆκες στό 1ο ἐδάφιο.
«Ἡ Ἕνωση βασίζεται στίς ἀξίες {….} τῆς ἰσότητας, ἰδίως τῆς ἰσότητας ἀνδρῶν καί γυναικῶν {…}».
Ἡ πρόταση αὐτή ὑποστηρίχθηκε ἀπό τήν ὁμάδα ἐργασίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνέλευσης «Κοινωνική Εὐρώπη» ὑπό τήν προεδρία τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως Γεωργίου Κατηφόρη καί τήν ὁποίαν ἐπαναλαμβάνουν :
- Ἡ Σουηδική ἀντιπροσωπεία στή Διακυβερνητική Διάσκεψη (ἔγγραφο ΙGC 37/03).
- Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου καί τῶν ἐθνικῶν Κοινοβουλίων πού μετεῖχαν στήν Εὐρωπαϊκή Συνέλευση (Κοινό Ψήφισμα, Βρυξέλλες 5.12.2003).
- Ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου (Ψήφισμα 4.12.2003).
- Τό Δίκτυο Κοινοβουλευτικῶν Ἐπιτροπῶν γιά τήν ἰσότητα τῶν φύλων (Βρυξέλλες, Ψήφισμα 6.4.2004).
Διευκρινίζουμε ὅτι ἡ ἰσότητα τῶν φύλων ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα θεμελιώδη εὐρωπαϊκή ἀξία - στοιχεῖο τῆς εὐρωπαϊκῆς ταυτότητας. Τό Σχέδιο Συνταγματικῆς Συνθήκης τήν περιλαμβάνει στό ἄρθρο 3, ὡς ἕνα ἀπό τούς πολλούς στόχους τῆς Ἕνωσης. Στό ἄρθρο 2 ἀναγράφεται μόνον ἡ «ἰσότητα». Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἀρκετό, δεδομένου ὅτι :
1) Ἡ λειτουργία τῶν ἀξιῶν διαφέρει ἀπό ἐκείνη τῶν στόχων. Οἱ ἀξίες, ὡς στοιχεῖα τῆς εὐρωπαϊκῆς ταυτότητας, ἀποτελοῦν κριτήρια γιά τήν ἀξιολόγηση τῆς συμπεριφορᾶς τῶν κρατῶν μελῶν καί τήν ὑποψηφιότητα νέων κρατῶν μελῶν.
2) Εἶναι ἱστορικά ἀποδεδειγμένο ὅτι μόνη ἡ ἀναφορά τῆς «ἰσότητας» δέν ἀρκεῖ γιά νά καταστήσει ἐμφανῆ τήν ἀνάγκη σεβασμοῦ τῆς ἰσότητας τῶν φύλων. Μέ τήν ρητή ἀναφορά ὑπενθυμίζεται ὅτι οἱ γυναῖκες δέν εἶναι εἶναι οὔτε εἰδική κατηγορία, οὔτε μειοψηφία, ἀλλά μία ἀπό τίς δύο «εἰκόνες» τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.
Β.Ἄρθρο 3. Στόχοι τῆς Ἕνωσης. Προσθῆκες.
1) Νά συμπεριληφθοῦν ἐκ νέου οἱ στόχοι τῆς Ε.Ε γιά «βελτίωση τῆς ποιότητας ζωῆς καί ἀπασχόλησης», πού εἶναι καί σημερινοί στόχοι ΕΚ (ἄρθρ. 2 Συνθ. ΕΚ, στρατηγική τῆς Λισσαβώνας, πού ἐπιβεβαιώνεται ἀπό ὅλα τά Εὐρωπαϊκά Συμβούλια ἕως σήμερα).
2) Νά προστεθοῦν οἱ στόχοι τῆς ΕΚ «καταπολέμηση τῆς βίας καί τῆς ἐμπορίας ἀνθρώπων», ἐπειδή ἀποτελοῦν προβλήματα αὐξανομένης ὀξύτητας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ὁποίων χρειάζονται μέτρα σέ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο.
Γ. Χάρτης Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων.
Οἱ τροποποιήσεις πού ἐπέφερε ἡ Εὐρωπαϊκή Συνέλευση στόν Χάρτη γιά τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα δημιουργοῦν σοβαρή ἀνασφάλεια δικαίου καί κινδύνους περιορισμοῦ τοῦ πεδίου ἐφαρμογῆς του. Ἡ Ἐκκλησία ζητάει ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση νά μήν υἱοθετήσει τίς τροποποιήσεις αὐτές στήν Διακυβερνητική Διάσκεψη καί να ἐντάξει τόν Χάρτη στή Συνταγματική Συνθήκη, ὅπως αὐτός διακηρύχθηκε στή Νίκαια τόν Δεκέμβριο 2000.
Τίς παραπάνω προσθῆκες ὑποστηρίζουν ἡ Ἑλληνική Γενική Γραμματεία Ἰσότητας, ἡ Ἐθνική Ἐπιτροπή γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου, περισσότερες ἀπό 200 διεθνεῖς, εὐρωπαϊκές καί ἐθνικές ΜΚΟ (γυναικεῖες καί μικτές), μεταξύ τῶν ὁποίων 25 ἑλληνικές. Ἐπίσης προτάθηκαν γιά υἱοθέτηση ἀπό τήν «Ὁμάδα Ἐργασίας γιά τήν Κοινωνική Πολιτική» πρός τό Συμβούλιο τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν (Βρυξέλλες 29.5.2004).
Ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή περί Γυναικείων Θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐνδιαφέρεται γιά τήν περιφρούρηση τῶν δικαιωμάτων τῆς γυναίκας ,ἐκφράζει την γνώμη της στά πλαίσια τῶν ἁρμοδιοτήτων της καί ἐνεργεῖ γιά κάθε ζήτημα πού ἀφορᾶ στήν θέση τῆς γυναίκας στήν σύγχρονη κοινωνία, παρακαλεῖ τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση, οἱ προτάσεις αὐτές γιά τήν Συνταγματική Συνθήκη τῆς ΕΕ, νά ἀποτελέσουν ἐθνική θέση τῆς Ἑλλάδος καί νά ὑποστηριχθοῦν στήν Διακυβερνητική Διάσκεψη.
