Άρχισε χθες, Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2006, στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, τις εργασίες του το Η Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων με θέμα: «ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ-«Κεφάλαιον εορτής, μνήμη Θεού».
Μετά τον καθιερωμένο Αγιασμό, που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, προσφώνησαν τους συνέδρους ο οικείος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος, ο Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Συμποσίου και Πρόεδρος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, ο Νομάρχης Μαγνησίας κ. Ιωάννης Πρίντζος, και ο Δήμαρχος Βόλου κ. Κυριάκος Μήτρος. Εν συνεχεία τον λόγο έλαβε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, ο οποίος κήρυξε την έναρξη του Συμποσίου τονίζοντας μεταξύ των άλλων στην εμπνευσμένη ομιλία του τα εξής:
«Η εορτή γενικώς είναι μια βαθιά ψυχική ανάγκη του ανθρώπου. Όπως βασίμως υποστηρίζεται, κάθε ψυχικά υγιής άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη και το θέλει μέσα του να εορτάσει. Η εορτή αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο όλων των πολιτισμών, όλων των λαών, όλων των θρησκευμάτων, όλων των εποχών. Η αληθής εκκλησιαστική εορτή απέχει από οποιοδήποτε κοσμικό, εμπαθές, ακάθαρτο η σαρκικό στοιχείο. Έχει χαρακτήρα πνευματικό». Επίσης τόνισε ότι «υπάρχει οντολογική διαφορά ανάμεσα στις εκκλησιαστικές και όλες τις άλλες ανθρώπινες εορτές. Οι πρώτες είναι εορτές εν πνεύματι και αληθεία. Οι άλλες, όσο μεγαλοπρεπείς, πανηγυρικές, τελετουργικά άψογες, θεαματικές και εντυπωσιακές κι αν είναι, στερούνται και των δύο αυτά στοιχεία. Η διαρκής αλληλοδιαδοχή των εορτών μέσα στον χρόνο μετατρέπει το κοσμικό ημερολόγιο σε εορτολόγιο και έτσι, όλος ο βίος του πιστού γίνεται μία διαρκής εορτή. Το εκκλησιαστικό μας εορτολόγιο είναι ο αγιασμός του χρόνου μας και η μεταμόρφωσή του σε αιωνιότητα.
»Στις ημέρες μας το κέντρο του ενδιαφέροντος δεν είναι πλέον ούτε ο Θεάνθρωπος, ούτε καν ο άνθρωπος, αλλά τα θηριώδη και ψυχοκτόνα πάθη. Οι άνθρωποι αισθάνονται όχι μόνο απέραντη μοναξιά και ανία, αλλά και απουσία αληθινού νοήματος ζωής και ελπίδος. Αγωνίζονται με μύριους τρόπους να απαλλαγούν από τη συμφορά αυτή. Είναι τυχαία, άραγε, η μέχρι φρενίτιδος στροφή στις αδιάκοπες περιηγήσεις μέχρι τα πιο μακρινά και εξωτικά μέρη του κόσμου στις συνεχείς διασκεδάσεις και στα χωρίς φραγμούς ποικίλα «γλέντια»;
»...Είναι κρίμα οι πιστοί να αγνοούν την φυσίζωον χάριν της εκκλησιαστικής εορτής, οι ναοί να μην υπερπληρούνται πάντοτε από τα χριστώνυμα τέκνα της Εκκλησίας και ο λαός να στρέφεται αλλού, εις κενάς τραπέζας ματαίων και ψυχοκτόνων εορτασμών. Είναι καιρός να δείξουμε ότι η ευχαριστιακή σύναξη, η σχεδόν καθημερινή εορτή μας, είναι χαρά και ευλογία - όχι καθήκον θρησκευτικό. Ο λαός μας να διδαχθεί να διακρίνει και να ζει το Χριστό, όχι μόνο ως τον Δίκαιον Κριτήν αλλά και ως την Πάντων Χαράν».
Την τελετή ενάρξεως του συμποσίου έκλεισε ο Βυζαντινός Χορός των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ο οποίος απέδωσε με ιδιαίτερη επιτυχία παλαιούς και νεωτέρους εκκλησιαστικούς ύμνους.
Ευθύς αμέσως έλαβε χώρα η πρώτη συνεδρία του Συμποσίου υπό την προεδρία του Σεβ. Δημητριάδος και αναγνώσθηκε η εισήγηση του Ομοτίμου Καθηγητού του Α.Π.Θ. Ελλογιμωτάτου κ. Ιωάννου Φουντούλη με θέμα: «Γένεσις των χριστιανικών εορτών». Οι βασικές θέσεις της εισηγήσεως είναι οι εξής:
1) Η Εκκλησία δια του εορτολογίου της μεταμορφώνει τον χρόνο, έτσι ώστε ο άνθρωπος συνεχώς να ζει σαν «σήμερον» τα γεγονότα της ζωής του Χριστού και από τώρα να προγεύεται της Βασιλείας Του. 2) Στο χριστιανικό εορτολόγιο επιβίωσαν εορτολογικά γεγονότα της προχριστιανικής εποχής, τα οποία η Εκκλησία με αληθινά θεία σοφία και σύνεση αφομοίωσε και τους έδωσε νέο περιεχόμενο. Το ιουδαϊκό Σάββατο π.χ. έγινε Κυριακή, το εβδομαδιαίο Πάσχα και χρονολογικά η πρώτη χριστιανική εορτή. Με κέντρο αυτήν αναπτύχθηκε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Μ. Εβδομάδα και η Διακαινήσιμος. Με βάση επίσης τις ιστορικές μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης αναπτύχθηκαν και οι εορτές Αναλήψεως, Πεντηκοστής και Μεσοπεντηκοστής. 3) Εν συνεχεία αναφέρθηκε ότι αναπτύχθηκε ο «ακίνητος εορτογικός κύκλος» από εορτές που καθορίστηκαν σε σταθερή συμβατική ημερομηνία του ρωμαϊκού ημερολογίου, όπως τα Χριστούγεννα. 4) Πολλές Δεσποτικές εορτές προσδιορίστηκαν με βάση τα Χριστούγεννα όπως π.χ. η Περιτομή και η Υπαπαντή. Άλλες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές καθορίσθηκαν σε συμβατικές ημερομηνίες. Το εορτολόγιο συμπληρώνεται με τις μνήμες των Αγίων, τις Συνάξεις, και την μετάθεση εορτών. 5) Το εορτολόγιο που κατά βάση είναι Κωνσταντινουπολίτικο, αποτελεί για την Εκκλησία ένα άριστο υλικό κατηχητικής αγωγής και πνευματικής τροφοδοσίας του λαού.
Δεύτερος εισηγητής της ημέρας ήταν ο Ελλογιμώτατος κ. Δημήτριος Καϊμάκης, Τακτικός Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα : «Οι εορτές της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο ομιλητής έκανε μια ιστορική αναδρομή στην γένεση και εξέλιξη των εορτών του αρχαίου Ισραήλ. Ιδιαιτέρως αναφέρθηκε στις εορτές των Αζύμων, του Πάσχα, της Συγκομιδής (η Πεντηκοστής ), της Σκηνοπηγίας, του Πουρίμ (των Κλήρων), και του Νέου έτους. Ιδιαιτέρως εξήγησε πως συνδέθηκαν οι εορτές των Αζύμων και του Πάσχα, ποιό ήταν το νόημα των εορτών στον αρχαίο Ισραήλ, καθώς και σε ποιά σημεία της Καινής Διαθήκης γίνεται αναφορά στις ιουδαϊκές εορτές.
Ακολούθησε γόνιμος διάλογος μεταξύ των συνέδρων και οι εργασίες της πρώτης ημέρας έκλεισαν με ανακεφαλαιωτική παρέμβαση του Προέδρου της Οργανωτικής επιτροπής του Συμποσίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Δανιήλ.
