Ἀθήνῃσι τῇ 10ῃ Δεκεμβρίου 2003
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς 55ης ἐπετείου ἀπό τῆς Οἰκουμενικῆς Διακηρύξεως τοῦ Ἀνθρώπου (10 Δεκεμβρίου 1948), ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπενθυμίζει καί πάλι ὅτι οἱ Ἀρχές, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται στήν ὡς ἄνω Διακήρυξη, ὅπως ἡ Ἐλευθερία τῆς σκέψης, τῆς συνείδησης καί τῆς θρησκείας, ἡ Ἀξιοπρέπεια τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τοῦ κάθε Ἔθνους, ἡ Δικαιοσύνη, ὁ Σεβασμός τοῦ ἄλλου, ἡ Ἰσότητα ἔναντι τοῦ Νόμου καί ἡ καθιέρωση ἴδιων εὐκαιριῶν γιά Παιδεία καί Ἐργασία εἶναι βασικές Ἀρχές, τίς ὁποῖες εὐαγγελίζεται ὁ Χριστιανισμός. Πρῶτος ὁ Κύριός μας δίδαξε τούς χρυσούς αὐτούς Κανόνες γιά μία ἐλεύθερη καί δίκαιη κοινωνία, στήν ὁποία νά κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Μέ λύπη τους τά Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὀφείλουν νά δηλώσουν ὅτι οἱ Ἀρχές αὐτές δέν ἔχουν ὥς τώρα ὑλοποιηθεῖ σέ πολλά σημεῖα τοῦ Πλανήτη, ἀκόμα καί σέ χῶρες τῶν ὁποίων οἱ πολίτες στή μεγάλη τους πλειοψηφία εἶναι Χριστιανοί. Εἶναι ἄξιο περιεργείας πῶς χῶρες, οἱ ὁποῖες παραβιάζουν βάναυσα τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τίς ἀρχές τῆς Οἰκουμενικῆς Διακήρυξης τοῦ ΟΗΕ, καθίστανται καί παραμένουν μέλη τοῦ Παγκοσμίου αὐτοῦ Ὀργανισμοῦ. Ἐπίσης τά Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὀφείλουν νά ὑπογραμμίσουν ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ΟΗΕ πρέπει νά βρεῖ τρόπους νά ἐπιβάλλει τίς ἀποφάσεις του, ὥστε νά μήν παρατηρεῖται τό φαινόμενο νά μήν ὑλοποιοῦνται πολλά Ψηφίσματά του, μεταξύ τῶν ὁποίων καί αὐτά γιά τήν Κύπρο.
Τά τελευταῖα χρόνια ὑπάρχει μία σημαντική ἔξαρση τῶν ἐγκλημάτων τῆς τρομοκρατίας, πού ἔχει θύματα ὡς ἐπί τό πολύ ἀθώους πολίτες. Ἡ τρομοκρατία εἶναι πλῆγμα σέ βάρος τῶν Δικαιωμάτων καί τῶν Ἐλευθεριῶν τοῦ Ἀνθρώπου, εἶναι σοβαρότατος κίνδυνος γιά τήν Ἀνθρωπότητα, ἀλλά εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θά ἐπιτύχει νά ἐπιβάλει τίς ἀπάνθρωπες καί ὁλοκληρωτικές ἀντιλήψεις της. Αὐτή ἡ τυφλή βία καί ἡ ἐγκληματική συμπεριφορά θά ἐξουδετερωθεῖ μέ τή συνεργασία ὅλων τῶν Κρατῶν πού ἔχουν τή θέληση νά τήν κτυπήσουν μέ κάθε νόμιμο καί ἠθικό μέσο.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατ' ἐπανάληψη ἔχει τονίσει ὅτι ἡ θρησκεία χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς τρομοκράτες ὡς μέσο, ἐργαλεῖο καί δικαιολογία γιά τίς ἐγκληματικές τους ἐνέργειες. Γι' αὐτό καί ὅλοι οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες ἔχομε τήν εὐθύνη νά διδάξομε τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό τοῦ ἄλλου καί νά τονίσομε ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες δέν εὐνοοῦν οὔτε ἀμνηστεύουν τά ἐγκλήματα τῶν τρομοκρατῶν. Πρέπει νά κηρύξομε τήν εἰρήνη καί τήν καταλλαγή στόν κόσμο, νά καταγγείλομε τά φαινόμενα τοῦ φονταμενταλισμοῦ, ἀπό ὅπου κι ἄν αὐτά προέρχονται καί νά καταδικάσομε ὅλους ἐκείνους πού καλλιεργοῦν τό φανατισμό, τή μισαλλοδοξία, τό ρατσισμό καί τήν ξενοφοβία.
Ἡ ἀποτυχία τῶν πολιτικῶν καί κοινωνικῶν συστημάτων νά ἐξαλείψουν τήν κοινωνική ἀδικία, τήν πολιτική ἀνελευθερία καί τήν παραβίαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπό τόν Πλανήτη μας ὀφείλεται στό ὅτι ἡ μεταμόρφωση πρός τό καλύτερο τῆς κοινωνίας δέν ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ τούς Νόμους καί τήν ἀστυνόμευση, ἤ ἔστω, μέσῳ τῆς Παιδείας, ἀλλά κυρίως μέ τή βίωση ἀπό τόν κάθε ἄνθρωπο χωριστά τῶν ἠθικῶν Ἀρχῶν, ἀφοῦ ἡ ἐλευθερία, ὅπως καί ἡ εὐθύνη, εἶναι κάτι τό προσωπικό.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μεταξύ τῶν προτεραιοτήτων στήν ποιμαντική της μέριμνα ἔχει τήν καταπολέμηση τῆς βίας, τοῦ ρατσισμοῦ καί τοῦ φονταμενταλισμοῦ κι ἐλπίζει ἡ Ἑλλάδα νά παραμείνει μία χώρα ἀσφαλής, εἰρηνική καί δημοκρατική, ἐν ὄψει μάλιστα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
