Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι σεισμούς είχαμε, έχουμε και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να έχουμε. Οι σημερινές όμως γνώσεις μας για το φαινόμενο μας επιτρέπουν να τον αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Πώς;
Πρώτον πρέπει, να φροντίζουμε το σπίτι μας από την ημέρα της κατασκευής του. Να έχουμε την απαίτηση ο μηχανικός μας να εφαρμόζει με λεπτομέρεια και σχολαστικότητα τη μελέτη που έχει εγκριθεί, να έχει τον πλήρη έλεγχο σε όλες τις φάσεις της κατασκευής και όχι να την αφήνουμε στα χέρια κάθε άσχετου που, δυστυχώς, λόγω ανυπαρξίας μέχρι σήμερα μητρώου κατασκευαστού, παριστάνει τον εργολάβο χωρίς πολλές φορές να έχει ούτε τις στοιχειώσεις γνώσεις ώστε να διαβάζει τα σχέδια. Θα πρέπει να απαιτήσουμε από το κράτος να εφαρμόσει τους ίδιους ελέγχους που πραγματοποιεί για τα δημόσια,και για τα ιδιωτικά έργα. Να μην ενδιαφέρεται μόνο αν ο οδηγός που μεταφέρει το σκυρόδεμα ή τον οπλισμό έχει τα σωστά χαρτιά για τη ποσότητα, αλλά και αν έχει τη σωστή ποιότητα σύμφωνα με τη μελέτη, πράγμα που ο ιδιώτης είναι σχεδόν αδύνατο να ελέγξει έγκαιρα. Και τέλος να υπενθυμίσω ότι και το σπίτι μας θέλει κάθε τόσο « servis» και όχι μόνο το αυτοκίνητό μας.
Δεύτερο, εξ ίσου σημαντικό και που αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα: Πρέπει να μάθουμε όσο πιο πολλά για το φαινόμενο σεισμός, μια και η πλατιά ενημέρωσή μας γιαυτό καθώς και η γνώση πρακτικών τρόπων προφύλαξης πριν - κατά τη διάρκεια του σεισμού και μετά το σεισμό, είναι αποφασιστικοί παράγοντες μείωσης των εμμέσων αποτελεσμάτων που πολλές φορές είναι χειρότερα από τις καταστροφές που προκαλεί ο ίδιος ο σεισμός.
Τέτοιοι πρακτικοί τρόποι προφύλαξης που έχουν βγεί από τη διεθνή και Ελληνική εμπειρία είναι και αυτοί που αναφέρονται στις οδηγίες 1, 2 και 3, στο τέλος του κειμένου. Είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία ώστε να αποφύγουμε τις δευτερογενείς επιπτώσεις και τον πανικό που είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
Αυτή είναι η έννοια του να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς. Δεν είναι μοιρολατρεία, το αντίθετο μάλιστα, είναι επαγρύπνηση και φροντίδα για τη περιουσία μας αλλά και κυρίως για τους ανθρώπους μας, για την οικογενειά μας.
Είναι τελικά και αυτό θέμα εκπαίδευσης. Πρέπει πρώτα εμείς οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων να δώσουμε στους μαθητές και φοιτητές μας με απλά λόγια να καταλάβουν τι είναι σεισμός και πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν γίνει.
Σε μας και στο κέφι μας εναπόκειται να τα μεταδώσουμε σωστά και στη πραγματική τους διάσταση, απλά, χωρίς κενά, αλλά και χωρίς υπερβολές. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο ως σεισμολόγοι και δάσκαλοι σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα στην Ευρώπη, την Ελλάδα μας.
