2 Δεκεμβρίου 2002
Υπ' αριθμ. 2131
Πρός
Τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί
Τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 6ης παρελθόντος μηνός Νοεμβρίου ἐ.ἔ., γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὑτῆς, καί ἐν τῷ ἀδιαπτώτῳ Αὐτῆς ἐνδιαφέροντι διά τήν διαφύλαξιν καί προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τό ὁποῖον ἐκ τοῦ μή ὄντος ἐδημιουργήθη διά τῆς ποιητικῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καί συντηρεῖται ὑπό τῆς Θείας Αὐτοῦ προνοίας, καί ὡς ἐκ τούτου διηγεῖται τήν ἄφθιτον Αὐτοῦ δόξαν, ἀπεφάσισεν ὅπως γνωρίσῃ ὑμῖν τά ὡς κάτωθι:
Ἡ 1η μηνός Σεπτεμβρίου καθιερώθη ὡς ἡμέρα εἰδικῶν προσευχῶν καί ἱκεσιῶν δι' ὁλόκληρον τήν κτίσιν, ὡς ἡμέρα προστασίας ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.
Κατά τόν ἑορτασμόν αὐτόν δέον ὅπως ψάλληται ὁ Ἱκετήριος Κανών πρός τόν Φιλάνθρωπον Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὑπέρ τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς στοιχείου καί εὐσταθείας πάσης τῆς κτίσεως καί ἡ Ἀκολουθία ὑπέρ προστασίας τοῦ Περιβάλλοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Νικοδήμου καί τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν, ὡς ἐξεδόθη ὑπό τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννου Φουντούλη.
Ὡσαύτως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία δύναται νά διοργανώνῃ προγράμματα χριστιανικῆς περιβαλλοντικῆς ἀγωγῆς. Τά προγράμματα αὐτά πρέπει νά ἀναφέρωνται εἰς ὅλας τάς πλευράς τῆς Θεολογικῆς ἐκπαιδεύσεως καί εἰς τήν ὀργάνωσιν μαθημάτων καί συγγραφήν βοηθημάτων διά τά Κατηχητικά Σχολεῖα. Εἰδικώτερον, συνιστᾶται ἡ 1η Σεπτεμβρίου νά θεωρῆται ὡς κατάλληλος χρόνος δι' εἰδικήν ἔμφασιν εἰς τήν διδασκαλίαν καί τό κήρυγμα, ἐπί τῆς ἀνάγκης νά φροντίζωμεν διά τήν δημιουργίαν τοῦ Θεοῦ.
Πρός τούτοις, τῇ ποιμαντικῇ μερίμνῃ τῶν ἑκασταχοῦ Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δύναται νά:
α) Ὀργανωθοῦν προγράμματα ἀνακυκλώσεως διά χαρτιά, γυαλιά καί μέταλλα, ὡς καί χωνευόμενα ὀργανικά λείμματα.
β) Μελετηθοῦν αἱ δυνατότητες ἐξοικονομήσεως ἐνεργείας εἰς τά ἐκκλησιαστικά κτίρια, μέ σχετικόν περιορισμόν καί ἔλεγχον τῶν ἠλεκτρικῶν συσκευῶν.
γ) Ἐξετασθοῦν αἱ δυνατότητες παραγωγῆς καί χρήσεως ἐναλλακτικῆς ἐνεργείας (τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀνέμου καί τῆς βιομάζης).
δ) Ἐνθαρρυνθῇ ὁ περιορισμός τῆς χρήσεως τοῦ αὐτοκινήτου.
ε) Ἐνισχυθῇ ἡ δημιουργία καί ἡ περαιτέρω ἐπέκτασις φυσικῶν δρυμῶν.
στ) Διοργανωθοῦν συνάξεις τῶν στελεχῶν των, αἱ ὁποῖαι θά καλύπτουν θέματα τῆς Οἰκολογίας καί τῶν λεγομένων περιβαλλοντικῶν ἐπιστημῶν, ὑπό τό πρῖσμα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογικῆς σκέψεως καί προοπτικῆς. Διά τοιούτων συναντήσεων ἡ Ἐκκλησία ἀποβλέπει καί εἰς τήν προσέγγισιν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι διεξάγουν ἐπιστημονικήν καί οἰκολογικήν ἔρευναν καί ἐργασίαν, παρουσιάζουσα εἰς αὐτούς τήν Ὀρθόδοξον θεώρησιν τῶν περιβαλλοντικῶν θεμάτων καί ζητῶσα τάς γνώσεις των καί τάς δεξιοτεχνίας των διά τήν ἐνίσχυσιν Αὐτῆς εἰς τόν εὐαίσθητον τοῦτον τομέα.
