Υπ' αριθμ. 2763
Πρός
Τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τήν Τρίτη αὐτή Ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἀφιερώνει στό ἱερό καί μέγα θέμα τῶν Ἱερατικῶν Κλίσεων. Μέ Ἀπόφασή Της, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἔχει καθορίσει τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως νά γίνεται ἐκτενής προσευχή καί δέηση γιά τήν εἴσοδο νέων Κληρικῶν στήν μεγάλη Ἱερατική Οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας. Καί δέν θά μποροῦσε νά εἶναι ἄλλη Κυριακή, παρά αὐτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὅπου προβάλλεται ἐνώπιόν μας τό «ζωηφόρον φυτόν», ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, γιά νά ὑπογραμμισθεῖ ὅτι ἡ Ἱερωσύνη εἶναι Σταυρός ἀλλά συγχρόνως καί Ἀνάσταση, ὅπως ὁ Τρισμακάριστος καί Πανσεβάσμιος μοναδικός ἐκεῖνος Σταυρός.
Ἡ ποικίλη κρίση τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἤθους, ἡ ὑλιστική νοοτροπία καί τά ἀπατηλά συνθήματα τῆς συγχρόνου καταναλωτικῆς κοινωνίας ἀπομακρύνουν τούς νέους ἀπό τήν ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση στό Θεό καί τήν εἴσοδό τους στόν Ἱερό Κλῆρο.
Ὅμως, ἡ ἀπαίτηση τῶν καιρῶν, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἐπιτακτική. Χρειαζόμεθα καλούς καί ἀξίους Ἱερεῖς, διότι μία ἐνδεχόμενη ἔλλειψη εὐλαβῶν καί ἱκανῶν ποιμένων θά ἀποτελοῦσε τραγικό φαινόμενο στήν ζωή μιᾶς Χριστιανικῆς Κοινωνίας διότι θά ἀπουσίαζε ἀπό τούς ἀνθρώπους τό ζωντανό πρότυπο τῆς πνευματικότητος, ὁ γνήσιος φορέας τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος, ἡ ἀναμμένη λαμπάδα πού θά ἐκπέμπει στόν κόσμο "φῶς Χριστοῦ". Θά ἦταν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί «ὡς πρόβατα μή ἔχοντα ποιμένα», πού ὁ «νοητός λύκος», διάβολος, εὔκολα θά μποροῦσε νά τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ποίμνη καί νά τούς καταφάγει. Ὁ Χριστός ὅμως κατέστησε ποιμένες διά τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς χειροτονίας τούς Κληρικούς γιά νά ποιμαίνουν τόν Λαόν Του καί νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου, ἐπίγειοι ἄγγελοι καί μυσταγωγοί τῶν θείων μυστηρίων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος στούς περίφημους Λόγους του «Περί Ἱερωσύνης», ὁμιλεῖ πολύ χαρακτηριστικά γιά τό ὕψος τοῦ Ἱερατικοῦ Ἀξιώματος : «Ἡ γὰρ Ἱερωσύνη τελεῖται μὲν ἐπὶ τῆς γῆς, τάξιν δέ ἔχει ἐπουρανίων ταγμάτων· καὶ μάλα γε εἰκότως. Οὐ γὰρ ἄνθρωπος, οὐκ ἄγγελος, οὐκ ἀρχάγγελος, οὐκ ἄλλη τις κτιστὴ δύναμις, ἀλλ' αὐτὸς ὁ Παράκλητος ταύτην διετάξατο τὴν ἀκολουθίαν, καὶ ἔτι μένοντας ἐν σαρκὶ τὴν τῶν ἀγγέλων ἔπεισε φαντάζεσθαι διακονίαν» (Περί Ἱερωσύνης, Λόγος Γ´, δ´ P.G. 45, 642).
Ἡ Ἐκκλησία μας λοιπόν ὄχι μόνον προβληματίζεται μέ ἀγωνία καί προσεύχεται γιά τό μεγάλο καί ἱερό αὐτό θέμα, ἀλλά καί ἀγωνίζεται γιά τήν βελτίωση τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας Σχολῶν καί δραστηριοποιεῖται γιά τήν ἐπιμόρφωση τοῦ ἐφημεριακοῦ μας Κλήρου οὕτως ὥστε νά ἐντάσσονται σ' αὐτόν νέοι πού διακρίνονται γιά τό ἦθος καί τήν μόρφωση τους.
Χρειάζεται ὅμως καί οἱ γονεῖς, ἡ οἰκογένεια γενικότερα, νά ἐνδιαφέρονται περισσότερο γιά νά προετοιμάζουν καί νά βοηθοῦν τά παιδιά τους, ἤ τοὐλάχιστον νά μήν ἐμποδίζουν αὐτά ὅταν ὑπάρχει ἡ ἀνάλογη κλίση, νά προσέλθουν στίς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί νά καταστοῦν λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου. Εἶναι μεγάλη εὐλογία γιά τούς γονεῖς ἐκείνους, ἀλλά καί γιά ὅλη τήν οἰκογένεια, ὅταν προσφέρουν ἕνα βλαστάρι τους στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ἀξίζει νά τονιστεῖ ὅτι καί οἱ θυγατέρες ἀπό μία καλή καί χριστιανική οἰκογένεια, ὡς Πρεσβυτέρες τῶν Ἱερέων μας, μποροῦν νά καταστοῦν στήριγμα καί δύναμη τῶν ἐγγάμων Ἱερέων. Ἀς μή παραθεωροῦν οἱ νέες μας τήν μεγάλη αὐτή τιμή πού μπορεῖ νά τούς γίνει.
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή τῆς Ἑβδομάδος τῶν Ἱερατικῶν Κλίσεων, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπευθύνει θερμή ἔκκληση πρός ὅλους τούς πιστούς ἐκείνους νέους πού γίνονται δέκτες τοῦ οὐρανίου καλέσματος γιά τό μέγα ἀξίωμα καί ὑψηλό ὑπούργημα τῆς Ἱερωσύνης. Νά μήν τό περιφρονήσουν. Εἶναι κλήση Θεοῦ. Εἶναι Ἱερό Προσκλητήριο. Εἶναι ἡ ἰδία φωνή τοῦ Κυρίου, ὅπως καί στήν περίπτωση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου εἰποῦσα τό: «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναὶ, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε· λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου» (Ἰω. 21, 16).
Ἄς εὐχηθοῦμε ὅλοι θερμά, ὁ Δοτήρ παντός ἀγαθοῦ καί Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά ἀναδείξει νέους Ἱερεῖς στήν Ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἱερεῖς πιστούς, εὐλαβεῖς, κατηρτισμένους, διδακτικούς, οἰκονόμους τῶν Θείων Μυστηρίων, ποιμένες ψυχῶν καί φιλοτίμους ἐργάτας τοῦ Ἀμπελῶνός Του.
† Ὁ Ἀθηνῶν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Διονύσιος
† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος
† Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου Νικόδημος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Κίτρους καί Κατερίνης Ἀγαθόνικος
† Ὁ Διδυμοτείχου καί Ὀρεστιάδος Νικηφόρος
† Ὁ Ἄρτης Ἰγνάτιος
† Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἰγνάτιος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας Κωνσταντῖνος
† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος
† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος
† Ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος
