Πρός
Τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 11ης τοῦ μηνός Δεκεμβρίου π.ἔ., γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ μερίμνῃ Αὐτῆς διά τήν εὔτακτον τέλεσιν τῆς Θείας Λατρείας ἠσχολήθη, κατόπιν προτάσεως τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως, μέ τό ζήτημα τοῦ χρόνου ἀναγνώσεως τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου, κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου τῶν Κυριακῶν καί ἐπί τῇ βάσει ταύτης τῆς Ἀποφάσεως συνετάχθη ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος, ἥτις καί, ἐγκριθεῖσα τήν 28ην τοῦ μηνός Ἰουνίου ἐ.ἔ., πέμπεται ὑμῖν διά τά καθ' ὑμᾶς.
Ὅπως εἶναι γνωστόν τό Ἑωθινόν ἀναστάσιμον Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου (τῶν Κυριακῶν) μετά τῶν προηγουμένων καί ἑπομένων αὐτῷ ἐν τῇ λατρείᾳ, τά ὁποῖα ἐν τῷ συνόλῳ των χαρακτηρίζονται συνήθως ὡς «Τάξις τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου», ἔχουσι μετατεθῆ ἐν ταῖς ἐνορίαις ἀπό τήν ἀρχικήν αὐτῶν θέσιν καί παρενεβλήθησαν μεταξύ τῶν καταβασιῶν καί τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου.
Ἡ μετάθεσις αὕτη τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου, καθιερώθη προφανῶς, διά νά δίδεται ἡ δυνατότης εἰς μεγαλύτερον μέρος τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, "τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ", νά ἀκούῃ τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καί νά ἀσπάζεται τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Καί τότε μέν, πρό δύο ἢ καί περισσοτέρων αἰώνων, ὅτε καί ἐγένετο ἡ μετάθεσις, ἐψάλλοντο ἅπασαι αἱ ᾠδαί τῶν κανόνων καί ὁ μεσολαβών χρόνος, μεταξύ τῆς ἀρχικῆς καί τῆς νέας θέσεως τοῦ Εὐαγγελίου, ἦτο σημαντικὸς καί ἐδικαιολόγει τήν μεταβολήν.
Σήμερον ὅμως, οἱ κανόνες σχεδὸν παραλείπονται εἰς τό ἐνοριακόν τυπικόν καί ὁ χρόνος μεταξύ τῶν δύο θέσεων τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει περιορισθῆ εἰς ὀλίγα λεπτά τῆς ὥρας καί ὡς ἐκ τούτου ἡ ὠφέλεια, ὡς πρός τό θέμα τῆς προσελεύσεως τοῦ λαοῦ, εἶναι μικρά. Ἐπί πλέον ἡ ἐν ταῖς ἐνορίαις μετάθεσις τῆς «Τάξεως τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου» μετά τάς καταβασίας ἀλλοιώνει τήν δομήν τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί καθιστᾷ τὸν Ν´ Ψαλμόν ἀπό προοίμιον τῶν κανόνων, ὡς ἦτο ἀρχικῶς, εἰς παρεπόμενον τοῦ Εὐαγγελίου.
Διά τούς λόγους αὐτούς ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν, ἵνα ἐπαναφέρῃ εἰς τήν κανονικήν αὐτῆς θέσιν τήν «Τάξιν τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου» τῶν Κυριακῶν, εἰς τήν ὁποίαν, εὐτυχῶς, ἔχει διατηρηθῆ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου τῶν ἑορτῶν, ἤτοι μετά τό Προκείμενον τῶν Ἀναβαθμῶν καί τοῦ τυχόντος ἤχου τῆς ἑβδομάδος καί πρό τοῦ Ν´ Ψαλμοῦ.
Συνιστῶμεν ὅθεν καί ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ, ὅτι καλόν θά ἦτο, ὅπως οἱ Ἱερεῖς, κατά τήν ἀνάγνωσιν τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου, φέρουσι «λευκόν φελώνιον» καί τοῦτο, ἀφ ἑνός μέν διά νά τονίζηται καί ἐκφράζηται διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἡ συμβολική παρουσία τοῦ Ἱερέως, ὡς «ἀγγέλου» ἐπί τοῦ μνήματος τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, κατά τήν ὥραν ἐκείνην, ἀφ' ἑτέρου δέ νά διατηρῆται ἡ τελετουργική ἀκρίβεια καί ἡ ὀρθόδοξος παράδοσις τῆς ἀναγνώσεως τῶν Ἑωθινῶν Εὐαγγελίων.
Ἡ Ἀπόφασις αὕτη ἔχει συμπεριληφθῆ εἰς τό τυπολογικόν μέρος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου τῶν Κυριακῶν τῶν «Διπτύχων» τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἡ δέ ἀκριβής «Τάξις τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου» περιλαμβάνεται εἰς τήν τελευταίαν ἀναθεωρημένην ἔκδοσιν τοῦ «Νέου Ἱερατικοῦ» τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, εἰς ὅ διασαφηνίζεται τοῦτο ἐντός «ὁριζοντίων γραμμῶν».
Ἡ ἐντρύφησις, ὅθεν, τῶν λειτουργῶν, εἰς τό ἐν λόγῳ λειτουργικόν βιβλίον καί ἡ ἐφαρμογή τῶν ἀνωτέρω εἰς τά ὅρια τῆς ἐπαρχίας ὑμῶν πιστεύομεν, ὅτι θά συντελέσῃ «τά μάλιστα», οὐ μόνον εἰς τήν ἑδραίωσιν τῆς λειτουργικῆς εὐταξίας καί ἑνότητος, ἀλλά καί εἰς τήν γενικωτέραν καλλιέργειαν τῆς λειτουργικῆς ἀγωγῆς τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ.
† Ὁ Ἀθηνῶν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ, Πρόεδρος.
† Ὁ Διδυμοτείχου καί Ὀρεστιάδος Νικηφόρος.
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος.
† Ὁ Λήμνου καί Ἁγίου Εὐστρατίου Ἱερόθεος.
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος.
† Ὁ Βεροίας καί Ναούσης Παντελεήμων.
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας.
† Ὁ Γυθείου καί Οἰτύλου Χρυσόστομος.
† Ὁ Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ Ἰγνάτιος.
† Ὁ Κυθήρων Κύριλλος.
† Ὁ Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Θεόκλητος.
† Ὁ Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
† Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ.
