Ἀριθμ. Πρωτ. 4820
Ἀριθμ. Διεκπ. 2498
Ἀθήνῃσι 22ᾳ Σεπτεμβρίου 2011
Πρός
Τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί
Τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
ΘΕΜΑ: «Περί τῆς ἀθλητικῆς καί πάσης συναφοῦς πρός τόν ἀθλητισμόν δράσεως τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων».
Ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς ἀδιαλείπτου ποιμαντικῆς Αὐτῆς προνοίας, διά τῆς λειτουργίας τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀθλητισμοῦ, πολυτρόπως μεριμνᾷ περί τῆς καλλιεργείας καί προαγωγῆς τοῦ ἀθλητισμοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος, συμπροβάλλουσα καί ἐπιβραβεύουσα οὕτω τό ἦθος, τήν εὐγένειαν, τήν σεμνότητα, τήν ἐπιμονήν καί τήν καρτερίαν, ἅτινα συνιστοῦν τό ἀθλητικόν ἰδεῶδες κατά τήν Πίστιν ἡμῶν. Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν, ἐντάσσουσα τήν ἄθλησιν τῇ Ὀρθοδόξῳ πλήρει καί ἀκεραίᾳ προοπτικῇ τῆς σωτηρίας καί τελειώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἅτε τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματος μή διχοτομικῶς, ἀλλ’ ἐν συμφυΐᾳ θεωρουμένων, προσεπεύχεται ὅπως πάντες δράμωσιν τόν πολύευκτον ἱερόν ἀγῶνα πρός τόν ἀθλοθέτην ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί πρός τόν νικοποιόν Κύριον ὡς ἄξιοι στεφανῖται, «ἱκανῶς τῷ ὑψηλοτέρῳ βίῳ ἑαυτούς οἰκειώσαντες πρός τούς ἰσχυροτέρους τῶν ἀθλητῶν» (Γρηγορίου Νύσσης, Εἰς τόν βίον Μωυσέως).
Οἱ ἅγιοι θεηγόροι Πατέρες καί ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς πολλαχῶς προεβάλοντο τήν διασύνδεσιν μεταξύ Ἐκκλησίας καί συναθλήσεως, τόσον κυριολεκτικῶς, ὅσον καί παραδειγματικῶς ἀξιοποιοῦντες τήν εἰκόνα τοῦ ἀθλητοῦ ἐπί τῆς κατά Χριστόν ἀγωνοθεσίας καί τῆς σεπτῆς ἀθλήσεως τῶν ἁγίων Μαρτύρων, «καί μυρία ὅσα αἱ γραφαί παρέχουσιν πρός γυμνασίων ὑποδείγματα» (Κλήμεντος τοῦ Ἀλεξανδρέως, Παιδαγωγός, «Ὅτι καί γυμνάσια ἐγκριτέον τοῖς κατά λόγον βιοῦσιν»), ἀλλά καί ὅσα «ὑποδείκνυσι τοῖς ἀγωνιζομένοις διά τῆς ἀθλητικῆς ἐμπειρίας», «πρός τούς ἐκκλησιαστικούς ἀγῶνας παιδοτριβοῦσα τάς ψυχάς ἡμῶν» (Γρηγορίου Νύσσης, Εἰς τόν Ἐκκλησιαστήν).
Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὡμίλησαν ἐκτενῶς κατ’ ἀπόλυτον κατάφασιν πρός τήν ἔννομον καί σώφρονα ἀθλητικήν ἀγωνιστικότητα καί τό γνήσιον πνεῦμα τῶν ἀθλητικῶν ἀγώνων, καί μάλιστα ὁ Μέγας Βασίλειος ἐκφράζει τήν θλῖψιν του, ὅταν, ἐξ αἰτίας τῶν μέτρων τοῦ φιλαρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος, ἦσαν τά «Γυμνάσια κεκλεισμένα» (Ἐπιστολή οδ΄, Μαρτινιανῷ). Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ ἐν Αἰγίνῃ, ἀναφέρεται διεξοδικῶς ἐν τῷ λόγῳ αὐτοῦ «Περί γυμναστικῆς» εἰς τήν ἀξίαν τῆς γυμναστικῆς ἀσκήσεως καί τῶν ἀθλοπαιδιῶν διά τήν νεότητα καί τήν χριστιανικήν ἀγωγήν, χάριν τῆς συμμέτρου καί «ἁρμονικῆς γυμνασίας τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος».
Ἐπί τῇ βάσει αὐτῆς τῆς διαχρονικῆς καταξιώσεως τοῦ ἀθλητικοῦ ἰδεώδους παρά τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡμῶν, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἔχουσα ὑπ’ ὄψει τάς συγχρόνους ἐξελίξεις εἰς τόν χῶρον τοῦ ἀθλητισμοῦ καί τό γεγονός ὅτι οὗτος ἀφορᾷ εἰς σημαντικόν ἐπί μέρους πεδίον τῆς διακονίας Αὐτῆς ὑπέρ τῆς Νεότητος, δραστηριοποιεῖται, διά τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀθλητισμοῦ, ἐπί θεμάτων ποιμαντικῆς τῶν ἀθλητῶν, ἀλλά καί ἀνακυπτόντων προβλημάτων ἤ μορφῶν ἐκφυλίσεως τοῦ ἀθλητικοῦ πνεύματος, καταρτίζουσα προγράμματα ἐπιμορφώσεως καί εὐαισθητοποιήσεως τῶν ἱερέων πρός αὐτήν τήν ἐξειδικευμένην μορφήν ποιμαντικῆς. Προσέτι, ἐκφράζει τήν ὑπεύθυνον μαρτυρίαν Αὐτῆς, ἐν τῷ γνώμονι τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, εἰς τάς ἀναζητήσεις τοῦ συγχρόνου ἀθλητικοῦ κινήματος, διερευνῶσα πᾶν συναφές ζήτημα ἐν ἐπικοινωνίᾳ μετά τῆς Πολιτείας, τῇ συμμετοχῇ ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονικῶν, ἀθλητικῶν φορέων καί εἰδικῶν ἐπιστημόνων, καί ἐκθύμως προτρέπει ἐπί συγκρότησιν ἐνοριακῶν ἀθλητικῶν ὁμάδων, ἐπί τήν διεξαγωγήν ἀθλητικῶν ἐνοριακῶν δραστηριοτήτων καί διενοριακῶν διοργανώσεων, καί τήν σύγκλησιν Συνεδρίων καί Ἐκδηλώσεων ἐπί τῷ αὐτῷ τέλει καί πρός τήν κατεύθυνσιν τῶν ὕπερθεν εἰρημένων θεμάτων.
Ὅθεν, ἐκ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως, ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 7ης μηνός Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ., καί κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Ἀθλητισμοῦ, παρακαλεῖσθε, ὅπως γνωρίσητε τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τό εὖρος ἀναλόγων ἀθλητικῶν δράσεων καί πρωτοβουλιῶν, καί πᾶσαν συναφῆ πρός τόν ἀθλητισμόν δραστηριότητα τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πρός πληρεστέραν καταγραφήν τοῦ σχετικοῦ ἔργου καί ἐνημέρωσιν Αὐτῆς. Ὁ ὡς εἴρηται ἀπολογισμός δέον ὅπως διαλαμβάνῃ ὡσαύτως περί τῶν προσώπων, ἅτινα ἤδη ἀπασχολοῦνται εἰς ἀντιστοίχους ἀθλητικάς δραστηριότητας, ὡς καί περί τῶν βουλομένων ὅπως ἀναλάβωσι τοιαύτην πρωτοβουλίαν κατόπιν σχετικῆς ἐνημερώσεως καί ἐπιμορφώσεως.
