(Για να διαβάσετε το κείμενο σε μορφή PDF, επιλέξτε εδώ)
Πρωτ. 5932/2019
Ἀριθ. Διεκπ. 413
Ἀθήνησι τῇ 26ῃ Φεβρουαρίου 2020
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3012
Πρός
Τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ καθιέρωση ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Γ´ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν ὡς ἡμέρας προβολῆς τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων ἐπαναφέρει ἐπιτακτικά τό ἐρώτημα περί τοῦ τί εἶναι «τό τῆς ἱερωσύνης ἐπάγγελμα» κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου .
Διαχρονικά ἡ ἱερωσύνη ἐκφράζει μία ὑπόσχεση καί μία ἐπαγγελία, ἐνῶ ταυτίζεται ἄμεσα μέ τήν ἴδια τήν διακονία τοῦ Χριστοῦ καί τήν προβολή τῆς παρουσίας Του μέσα στόν κόσμο. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ σκοπός τῆς ἱερωσύνης εἶναι σωτηριολογικός, θυσιαστικός καί μεταμορφωτικός.
Ἡ ἱερωσύνη ὡς ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι λειτούργημα καί χαρισματική δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί σχετίζεται ἄμεσα πρός τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ Θεία Λειτουργία, γι’ αὐτό καί δέν ἀποτελεῖ κάποιο ἀτομικό ἀπόκτημα. Προϋποθέτει μέν τήν ἐθελούσια μετοχή καί ἐλεύθερη συγκατάθεση γιά διακονία τῆς λειτουργούσης εὐχαριστιακῆς κοινότητας, ἀλλά δέν θεωρεῖται ἐκπλήρωση κάποιων ἀτομικῶν ἐπιδιώξεων.
Ἡ ἱερωσύνη, προβάλλουσα τόν Χριστό καί λειτουργοῦσα μέσα στήν κοινότητα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ «πρεσβεία» κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου , καλεῖται δηλαδή νά ἐμπεδώνει σχέσεις λειτουργικές μεταξύ τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων καί νά συνεργεῖ στή μεταμόρφωση τοῦ κόσμου σέ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στή μεταστοιχείωση τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων σέ ἐνεργήματα καί λειτουργήματα τοῦ Θεοῦ, πρός σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κτίσεως ὁλόκληρης, μάλιστα μέ τρόπο δυναμικό, συνεχῆ καί ἕως ἐσχάτων.
Ἡ ἱερωσύνη τελειοῦται μέ τήν πράξη τῆς χειροτονίας, ὡς μία κίνηση τοῦ Θεοῦ πρός «τάς ἱερατικάς ἁγιαστείας », καί γιά τόν λόγο αὐτό ἀποτελεῖ «τιμή», «δόξα» καί «ἀξία» γιά τόν ἄνθρωπο.
Δι’ αὐτῆς ἀποκαλύπτεται τό «προαιώνιο μυστήριο» τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου καί ἀναγνωρίζεται ὡς «διακονία» ἀγάπης ἐν ἐλευθερίᾳ.
Κατά συνέπεια, «τό τῆς ἱερωσύνης ἐπάγγελμα» εἶναι «χάρισμα» καί «δώρημα» καί ὀφείλει νά παραμένει ξένο πρός ὁποιαδήποτε ἀντίληψη ἐπαγγελματισμοῦ, ὅπως ἐσφαλμένα τό προσεγγίζει πολλές φορές ἡ παγκοσμιοποιημένη καί ἐκκοσμικευμένη κοινωνία τῆς λεγομένης «ἀγορᾶς ἐργασίας» ἤ τῆς ἐπιχειρηματικότητας. Δέν εἶναι ἕνα συμβατικό κάλεσμα γιά ἔνταξη σέ κάποια ἐπαγγελματική διαδικασία, οὔτε ἀξιολογεῖται μέ κριτήρια παραγωγικότητας, ἔστω ἀκόμη καί στόν κοινωνικό χῶρο δράσεως. Ἀντίθετα, εἶναι μία πρόσκληση γιά διακονία καί μία ἱερή ὑπόθεση γιά συνεχῆ καί ἀδιάκοπη λειτουργία ἀγάπης καί ἐλευθερίας, γι’ αὐτό καί ἡ ἱερωσύνη ὡς ποιοτικό λειτούργημα ἀπαιτεῖ κόπο, μόχθο καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἑκούσια σταύρωση, θυσιαστική προσφορά καί πνεῦμα αὐταπαρνήσεως.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς παρακαλοῦμε νά προσεύχεσθε ὑπέρ ὅλων τῶν ὑποψηφίων πρός τήν ἱερωσύνη μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, οἱ ὁποῖοι σέ καιρούς δύσκολους καί πονηρούς ἐπιθυμοῦν νά διακονήσουν τό ἱερό θυσιαστήριο μέ ἀγάπη καί φόβο Θεοῦ.
Πατρικῶς εὐχόμεθα, νά διέλθετε καί τό ὑπόλοιπο στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐν μετανοίᾳ καί ἀγάπῃ, ὥστε ὅλοι νά τύχουμε τῆς μετοχῆς στό σωτήριο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
