Ἀριθμ. Πρωτ. 5251
Ἀριθμ. Διεκπ. 3068
Παναγιώτατε καί Θειότατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Β α ρ θ ο λ ο μ α ῖ ε, τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Κομισάμενοι τά ὑπ’ ἀριθμ. 1319 καί ἀπό 4ης Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. ἀποσταλέντα ἡμῖν Τίμια Γράμματα τῆς Ὑμετέρας πολυφιλήτου Παναγιότητος, δι’ ὧν, ἐν συνεχείᾳ τῶν ὑπ’ ἀριθμ. 1135 καί ἀπό 1ης μηνός Νοεμβρίου ἐ.ἔ. Ὑμετέρων τοιούτων, αἰτεῖσθε τήν ἀποστολήν τοῦ ἄρτι καταρτισθέντος Προσχεδίου Νόμου περί τῆς ἀπονομῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος, διεξήλθομεν αὐτά ἐν ταῖς Συνεδρίαις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 7ης καί 8ης μηνός Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. καί ἤχθημεν εἰς τήν Ἀπόφασιν ἵνα ἐν συνεχείᾳ τῆς προφορικῆς Ὑμῶν ἐνημερώσεως παρ’ ἡμῶν κατά τήν ἐν Ἀθήναις τελευταίαν Ὑμῶν ἐπίσκεψιν, ἐνημερώσωμεν καί αὖθις Ὑμᾶς περί τῶν ὡς κάτωθι :
Κατά τάς ἰσχυούσας ἐν τῇ Χώρᾳ ἡμῶν νομικάς σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, τά τῆς ἀπονομῆς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης, ρυθμίζονται βάσει τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Ν. 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», Νόμου τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ψηφισθέντος ὑπό τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων τῇ ἐγκρίσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἔχοντος οὕτω: «Τά παραπτώματα τῶν κληρικῶν καί μοναχῶν τά σχετικά πρός τά καθήκοντα καί τάς ἐπαγγελίας τῆς ὁμολογίας αὐτῶν, τά συνεπαγόμενα κανονικάς κυρώσεις, ἐκδικάζονται ὑπό τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Εἰδικός νόμος ρυθμίζει τά τῆς ἱδρύσεως, συγκροτήσεως, ἁρμοδιότητος καί λειτουργίας τῶν δικαστηρίων τούτων, μέχρι τῆς ἐκδόσεως τοῦ ὁποίου ἐξακολουθεῖ ἰσχύων ὁ Ν. 5383/1932 "Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας"»
Μέ καθυστέρησιν τριάκοντα περίπου ἐτῶν ἀπό τήν ψήφισιν τοῦ Ν. 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ἀπεφασίσθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἡ ἀντικατάστασις τοῦ ἰσχύοντος Νόμου 5383/1932 «Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό Αὐτῶν διαδικασίας», ὁ ὁποῖος ἐφηρμόσθη διά τήν ἀπονομήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν ἐπί ἑβδομήκοντα τέσσερα (74) ἔτη, καί ὑπῆρξε συμπίλημα δικονομικῶν διατάξεων μέ πολλά κενά, διακρινόμενον διά τήν κακήν ἐσωτερικήν του νομοτεχνικήν διάρθρωσιν.
Κατόπιν τούτου, διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 56676/Α1/9.6.2005 ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων συνεκροτήθη Ἐπιτροπή, ἔργον τῆς ὁποίας ἦτο ἡ σύνταξις Προσχεδίου Νόμου διά τήν τροποποίησιν τῆς ἰσχυούσης Νομοθεσίας περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, συμφώνως τῇ προμνημονευθείσῃ διατάξει τοῦ Ν. 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».
Ἡ ὡς εἴρηται Ἐπιτροπή ἀποτελουμένη ἐξ ἐγκρίτων Καθηγητῶν τοῦ τε κοσμικοῦ καί Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, ἐπέδειξεν ἰδιαίτερον σεβασμόν πρός τά θέσμια τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσυνειδήτως συνέβαλεν εἰς τήν ἀρτιωτέραν διατύπωσιν τῶν διατάξεων τοῦ Προσχεδίου Νόμου, ὥστε νά ἀντιμετωπισθοῦν μέν δι’ αὐτοῦ ὑφιστάμενα νομοθετικά κενά ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν Ἱερῶν Κανόνων, νά προέλθῃ δέ καί ἐκσυγχρονισμός τοῦ ὅλου συστήματος ἀπονομῆς παρ’ ἡμῖν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης πρός κατασίγασιν ἀντιδράσεων τοῦ Ἱεροῦ κυρίως Κλήρου, ἀλλά καί ἐγκρίτων νομομαθῶν ἐπικρινόντων τήν ὑφισταμένην σχετικήν κατάστασιν ὡς καταφώρως παραβιάζουσαν τό Σύνταγμα καί τάς περί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων Διεθνεῖς Συνθήκας, ἅς ἔχει συνομολογήσει ἵνα τηρῇ καί ἡ Χώρα ἡμῶν.
Ἡ Ἐπιτροπή περατώσασα τό ἔργον αὐτῆς ὑπέβαλε τό καταρτισθέν ὑπ’ αὐτῆς Προσχέδιον Νόμου πρός τό ὡς εἴρηται Ὑπουργεῖον προκειμένου ἵνα προωθηθῇ ἡ κατά τήν κειμένην νομοθεσίαν περαιτέρω διαδικασία ἐπεξεργασίας καί ψηφίσεως αὐτοῦ.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἡ ὑπάτη ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς Αὐτοκεφάλῳ Ἐκκλησίᾳ Κανονική Ἀρχή καί κατά συνέπειαν μόνη ἐκκλησιαστικῶς ἁρμοδία ἵνα ἐκφέρῃ τάς ἐπ᾿ αὐτοῦ ἀπόψεις Αὐτῆς, συμφώνως τῇ διατάξει τῆς περιπτώσεως γ´ τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 9 τοῦ Νόμου 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ἐκλήθη δι’ ἐγγράφου τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί διεξῆλθεν εἰς πολυώρους Συνεδρίας Αὐτῆς τῆς 12ης καί 13ης Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. τό Προσχέδιον τοῦτο καί προέβη εἰς βελτίωσιν αὐτοῦ διά προτάσεως αἵτινες παρεπέμφθησαν ἤδη εἰς τό ἁρμόδιον, κατά τά ἄνω Ὑπουργεῖον. Τοῦτο πρόκειται νά διαμορφώσῃ τό τελικόν κείμενον τοῦ νομοσχεδίου, ὅπερ καί θά ὑποβληθῇ εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων διά τά περαιτέρω.
Ὡς ἐκ τούτου, τό Προσχέδιον Νόμου, ὅπερ εἰσήχθη πρός διαβούλευσιν εἰς τήν προλαβοῦσαν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, δέν εἶναι τό τελικόν κείμενον. Εὑρίσκεται ἤδη εἰς τό ὡς εἴρηται Ὑπουργεῖον πρός τελικήν διαμόρφωσιν καί νομοτεχνικήν ἐπεξεργασίαν, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μή ἐχούσης περαιτέρω ἁρμοδιότητα ἐπί τῆς διαδικασίας.
Πρός δέ τούτοις ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν τῇ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 8ης μηνός Δεκεμβρίου ἐ.ἔ., ἀπεφάσισεν ἵνα εἰσηγηθῇ εἰς τήν Ἐξοχωτάτην Ὑπουργόν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων τήν ἀποστολήν Ὑμῖν πρός ἐνημέρωσιν τοῦ τελικοῦ κειμένου, τό ὁποῖον θέλει καταρτισθῇ ὑπό τοῦ Ὑπουργείου λαμβάνον τήν μορφήν τοῦ Σχεδίου Νόμου, πρίν ἤ τοῦτο κατατεθῆ εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων πρός ψήφισιν.
Ἐπί πᾶσι δέ τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα φιλήματι ἀγάπης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν, διατελοῦμεν,
