Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρόεδρε,
Μετά μεγάλης χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως ἐπληροφορήθημεν τήν ἐπαξίαν ἐκλογήν τῆς ὑμετέρας Ἐλλογιμότητος εἰς τήν θέσιν τοῦ Προέδρου τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διά τῆς ἀρίστης βουλήσεως τοῦ πρός τοῦτο συγκληθέντος ἐκλεκτορικοῦ σώματος κατά τάς διενεργηθείσας ἐκλογάς πρός ἀνάδειξιν Προέδρου καί Ἀναπληρωτοῦ Προέδρου τοῦ Τμήματος. Ὅθεν, συγχαίρομεν ὑμῖν ὁλοθύμως διά τήν τιμητικήν ταύτην διάκρισιν, προστιθεμένην εἰς μίαν σειράν ἄλλων διακρίσεων, αἱ ὁποῖαι κατηξίωσαν τήν ὑμετέραν Ἐλλογιμότητα ἐν Ἑλλάδι τε καί διεθνῶς.
Τό περιφανές ἐπιστημονικόν καί διδακτικόν ὑμῶν ἔργον περί τῆς Δογματικῆς καί Συμβολικῆς Θεολογίας, ὡς καί περί τῆς φιλοκάλου Ὀρθοδόξου Αἰσθητικῆς, ἐνέχει κεφαλαιώδη τε καί πολυειδῆ σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Ἡ δέ πληθύς τῶν ἐν τῷ τ’ ἐρευνητικῷ καί εὐρυτέρῳ συγγραφικῷ ὑμῶν ἔργῳ μελετῶν, ἀλλά καί ἡ πλουσιωτάτη ὑφ’ ὑμῶν καλλιέργεια τῆς μουσικῆς δημιουργίας, διδασκαλίας καί συνθέσεως, λαμπρύνουσι τήν τε τέχνην καί ἱεράν ἐπιστήμην.
Δι’ αὐτῶν ἐμβριθέστατα καί ἀξιοποικίλτως περιεκοσμήθη, μετά στιβαροῦς θεολογικῆς γνώσεως καί βαρύτητος, ὁ θησαυρός καί πλοῦτος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Παραδόσεως καί ἡ γνησία μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας ἔν τε τῇ διαχρονικῇ Αὐτῆς δράσει καί ἐμπειρίᾳ τοῦ νοητοῦ κάλλους. «Τρώγομεν γάρ Αὐτοῦ τήν σάρκα καί πίνομεν Αὐτοῦ τό αἷμα, κοινωνοί γινόμενοι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τῆς αἰσθητῆς ζωῆς τοῦ Λόγου καί τῆς Σοφίας. Σάρκα γάρ καί αἷμα πᾶσαν Αὐτοῦ τήν μυστικήν ἐπιδημίαν ὠνόμασε καί τήν ἐκ πρακτικῆς καί φυσικῆς καί θεολογικῆς συνεστῶσαν διδασκαλίαν ἐδήλωσε, δι' ἧς τρέφεταί τε ψυχή καί πρός τήν τῶν ὄντων τέως θεωρίαν παρασκευάζεται» (Μέγας Βασίλειος, Ἐπιστολαί, 8.4).
Ἡ μετά σπουδαιοτάτης, τοιουτοτρόπως, ἐπιστημονικῆς καί καλλιτεχνικῆς παρακαταθήκης καί ἐπιφανεστάτου ἀκαδημαϊκοῦ ἔργου, ὑψηλοῦ αἰσθήματος συνέσεως καί εὐθύνης, ἀόκνου ἐπιμελείας καί ἐμβριθοῦς μελέτης, ἔτι δέ ἐν βαθυτάτῃ πίστει, εὐσεβείᾳ καί ἐκκλησιαστικῷ ἤθει, ἐνάρετος ἐνάσκησις τῶν ἄχρι τοῦδε ὑμετέρων καθηκόντων, παρέχει εἰς πάντας τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ θητεία ὑμῶν εἰς τήν ὡς εἴρηται νέαν εὐθυνοφόρον θέσιν ὑμῶν θέλει στεφθῆ ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας, ὅ καί ἐκ μέσης καρδίας εὐχόμεθα ὑμῖν, προσεπευχόμενοι ὅπως ἡ ὑμετέρα Ἐλλογιμότης, Χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν, τοῦ τῆς κτίσεως παναρμονίου καί καλλοποιοῦ Λόγου, καί τῷ τοῦ μουσουργοῦ Παρακλήτου φωτισμῷ, ἀξιωθῇ καί ἑτέρας ἀναλόγου καρποφορίας αὐτῆς εἰς τό μέλλον.
Ἐπί δέ τούτοις, πεποιθότες ὅτι ἡ θητεία ὑμῶν θέλει χαρακτηρισθῆ ὑπό τῆς ἀγαθῆς συνεργασίας μετά τῆς Ἁγιωτάτης 'Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπερ ἀποτελεῖ καί ὑποκάρδιον ἐπιθυμίαν ἡμῶν, ἐπικαλούμεθα ἐπί τήν ὑμετέραν Ἐλλογιμότητα δαψιλῆ παρά Θεοῦ τόν φωτισμόν, τήν εὐλογίαν καί τήν ἐνίσχυσιν καί διατελοῦμεν μετ' εὐχῶν διαπύρων.
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ἀρχιμ. Μᾶρκος Βασιλάκης
