Ἐν Ἀθῆναις τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 2004.
Παναγιώτατε καί Θειότατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Β α ρ θ ο λ ο μ α ῖ ε, τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Ἐν θλίψει βαθυτάτῃ πληροφορηθεῖσα ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εὑρισκομένῃ ἐν τῇ τακτικῇ Αὐτῆς Συνελεύσει, τήν βομβιστικήν ἐπίθεσιν κατά τῆς ἐν Φαναρίῳ Ἕδρας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀποδοκιμάζει μετά βδελυγμίας τήν φοβεράν αὐτήν πρᾶξιν, ἥτις οὐ μόνον πλήττει ἐπικινδύνως τό Σεπτόν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλά καί τραυματίζει τάς ἤδη καλλιεργουμένας ἀγαθάς καί ἁρμονικάς σχέσεις τῶν δύο γειτονικῶν χωρῶν Ἑλλάδος καί Τουρκίας.
Θερμήν ἀναπέμπομεν τήν ἱκεσίαν πρός τόν Οἰκτίρμονα Κύριον καί Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης διά τήν ἐπικράτησιν τῆς καταλλαγῆς καί τῆς ἀγάπης, ἔχοντες δι’ ἐλπίδος ὅτι καί αὖθις θά ἐξέλθῃ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀλώβητον καί ἰσχυρόν καί ἐκ τῆς παρούσης προσβολῆς τοῦ ἀλάστορος.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐκφράζοντες τήν ἐν ὅλῃ ψυχῇ τε καί καρδίᾳ ἀλληλεγγύην τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν ὁλόθυμον Αὐτῆς συμπαράστασιν εἰς τήν αἰφνιδίως ἐπισυμβάσαν δοκιμασίαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί περιπτυσσόμενοι τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν μετά βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης καί πάσης τιμῆς.
