Ἀθήνῃσι τῇ 30ῇ Μαρτίου 2004
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἰππεκίου, Μητροπολῖτα Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου καί Πατριάρχα τῶν Σέρβων, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Π α ῦ λ ε, τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Κάτοχοι γενόμενοι τῶν ἀπό 20ῆς φθίνοντος μηνός Μαρτίου ἐ.ἔ. Τιμίων Γραμμάτων τῆς Ὑμετέρας λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Μακαριότητος, ἀνέγνωμεν μετά βαθυτάτης θλίψεως καί ὀδύνης τά ἐν αὐτοῖς περιγραφόμενα φρικτά καί τραγικά γεγονότα εἰς βάρος τῶν πιστῶν τέκνων Αὐτῆς καί ὁμοδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν ἐν Κοσσυφοπεδίῳ κατά τάς ἐσχάτους ἡμέρας, πρός ἐφαρμογήν ἑνός ἀπανθρώπου σχεδίου «ἐθνικῆς καθάρσεως» καί ἐκπατρισμοῦ τῶν ἐπί αἰῶνας διαβιούντων ἐν τῇ ἱστορικῇ περιοχῇ ταύτῃ Σέρβων, ἅτινα βεβαίως ἐγένοντο εἰς ἡμᾶς γνωστά καί διά τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημερώσεως.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μετά μεγίστης ἀνησυχίας καί πόνου ψυχῆς παρακολουθεῖ τάς τραγικάς ἐξελίξεις ἐν τῇ ὡς εἴρηται περιοχῇ, ἀλλά καί πάνθ' ὅσα διεδραματίσθησαν ἀδίκως κατά τῆς Σερβίας ἀπό τοῦ ἔτους 1999, ὅτε ἀλλεπάλληλα κύματα βομβαρδισμῶν μετέτρεψαν τήν Σερβίαν εἰς χῶρον ἐρειπίων καί θλίψεως, ὑπό τό πρόσχημα «ἀνθρωπιστικῆς ἐνεργείας» τοῦ πεπολιτισμένου κόσμου, ὡς τότε ἐλέχθη μετά πολλῆς σοβαρότητος.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀποδεχομένη ὡς ἀνθρωπιστικήν πρᾶξιν μόνον τήν διακονίαν τοῦ πάσχοντος ὡς ἐπίσης καί τά εἰρηνικά μέτρα περιορισμοῦ τῆς δυνάμεως τοῦ κακοῦ, ὕψωσεν τότε φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας προκειμένου ἵνα οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς ἀκολουθήσωσι τόν δρόμον τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης.
Πλήν ὅμως, μετά ταῦτα, ἠκολούθησεν ἡ ἀνενόχλητος ἐκστρατεία ὑπό τῆς Ἀλβανικῆς ἡγεσίας κατά τῶν Ὀρθοδόξων Σέρβων τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἥτις διεξάγεται ἄνευ διακοπῆς, ὥστε ἵνα ἀποτελῶσι τά πρόσφατα γεγονότα οὐχί ἔναρξιν, ἀλλά κλιμάκωσιν τῆς βίας.
Δυστυχῶς οὐ μόνον ὁ λαός διώκεται, ἀλλά καί τά μνημεῖα καταστρέφονται ἄνευ οὐδεμιᾶς διαμαρτυρίας τῶν θεωρητικῶν τοῦ πολεμικοῦ ἀνθρωπισμοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος αἰσθάνεται ἔντονον τό χρέος ἵνα ὑψώσῃ καί αὖθις φωνήν διαμαρτυρίας ὑπέρ πάντων τῶν θυμάτων καί πάντων τῶν διωκομένων. Θρηνεῖ διά τούς ἀδίκως θανατωθέντας καί τούς δοκιμαζομένους ὑπό τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ καί τῆς μισαλλοδοξίας καί πονᾷ διά τάς βαρβαρότητας, τάς βεβηλώσεις καί τάς καταστροφάς τῶν ὁσίων καί ἱερῶν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἅτινα ἐσεβάσθησαν οἱ αἰῶνες καί οἱ Ὀθωμανοί κατακτηταί.
Θεωρεῖ, ὅτι διά πρώτην φοράν εἰς τά Βαλκάνια συνετελέσθη μία τόσον ἐκτεταμένη καί συστηματική ἐθνική καί θρησκευτική κάθαρσις.
Θεωρεῖ, ὅτι τό γεγονός τῆς καταστροφῆς τῶν Ἱερῶν Χώρων καί τῶν Μνημείων ἐν Κοσσυφοπεδίῳ, συνιστᾷ τήν πλέον ἀλγεινήν σελίδα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ μεσαίωνος, ἥτις ἀπαξιοῖ τόν Εὐρωπαϊκόν πολιτισμόν.
Θεωρεῖ, ὅτι αἱ βαρβαρότητες, ἡ ἄσκησις βίας καί οἱ διωγμοί ἐν Κοσσυφοπεδίῳ ἀνατρέπουσι τάς βασικάς ἀρχάς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τῆς ἀνεκτικότητος πρός τήν ἑτερότητα καί τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως ὅλων τῶν λαῶν.
Ἐπί τῇ βάσει τῶν ὡς ἄνω ἀρχῶν, ὑποστηρίζει τήν ἐπιστροφήν ὅλων τῶν προσφύγων εἰς τάς ἑστίας των, τήν καταπολέμησιν τῆς μισαλλοδοξίας καί τῆς ἐχθρότητος καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν Ἱερῶν Ναῶν, τῶν Μνημείων καί ἐν γένει τῶν χώρων λατρείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν περιοχήν.
Θεωρεῖ, ὅτι ἡ Θρησκεία πρέπει ἵνα συμβάλλῃ εἰς τήν αὔξησιν τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί εἰς τήν πρόοδον τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς μεταξύ τῶν Ἐθνῶν καί διά τοῦτο ὑποστηρίζει τήν πραγματοποίησιν ὑπό τόν συντονισμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου εἰς τά Βαλκάνια.
Εἰς τάς κρισίμους ταύτας στιγμάς συμπαρίσταται εἰς τάς δοκιμασίας τοῦ ὁμοδόξου ἀδελφοῦ Σερβικοῦ Λαοῦ, ὅστις διά μίαν εἰσέτι φοράν διέρχεται διά πυρός καί σιδήρου, καί ἰδιαιτέρως παρακαλεῖ τούς Ὀρθοδόξους πιστούς τῆς περιοχῆς, ὅπως ἀντισταθῶσιν εἰς τά πολεμικά σχέδια τῶν ἡγετῶν, προτρέπουσα ὅπως ἀκολουθοῦντες τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ὑπερασπίσωσιν τόν πλησίον αὐτῶν, εἴτε πρόκειται περί Σέρβου, εἴτε πρόκειται περί Ἀλβανοφώνου, καθ' ὅτι ἐν ὥρᾳ κινδύνου καί κλονισμοῦ, ὁ Χριστιανός τείνει ἀδιακρίτως χεῖρα βοηθείας εἰς τόν πάσχοντα καί ὁμιλεῖ τήν γλῶσσαν τῆς εἰρήνης.
Διά μίαν εἰσέτι φοράν τασσόμεθα ἀλληλέγγυοι εἰς τόν πνευματικόν ἀγῶνα τῆς Ὑμετέρας γεραρᾶς καί πολυσεβάστου Μακαριότητος, ἀλλά καί συμπάσης τῆς κατά Σερβίαν Ὀρθοδόξου ἀδελφῆς Ἐκκλησίας καί διαβεβαιοῦμεν Αὐτήν, ὅτι ὑπήκοοι εἰς τό χρέος τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης θά ἀπευθυνθῶμεν εἰς τούς ἔχοντας δύναμιν καί ἰσχύν παρεμβάσεως, ἵνα μεριμνήσωσιν διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀπηλπισμένων ψυχῶν ἐν Κοσσυφοπεδίῳ, ὡς ἐπίσης καί διά τόν σεβασμόν καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν ἐν αὐτῷ Ἱερῶν Τόπων τῶν Θρησκειῶν καί τῶν Ἱστορικῶν Μνημείων.
Ἐπί δέ τούτοις, μεταφέροντες τήν ἀγάπην καί τήν συμπαράστασιν συμπάσης τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς καί φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ' ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος αἰτούμεθα παρά τοῦ Ἄρχοντος τῆς Εἰρήνης καί Χορηγοῦ παντός ἀγαθοῦ, εἰς τάς κρισίμους αὐτάς ὥρας τήν προστασίαν καί τήν δύναμιν Αὐτοῦ, ἵνα ὡς τάχιον ἐξέλθητε ἐκ τῆς περιπετείας ταύτης εἰς ἀναψυχήν καί διατελοῦμεν μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί φιλαδελφίας.
