Ἐν Ἀθήναις, τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου 2004
Πρός
Τόν Ἀξιότιμον
κ. Jean-Louis Bourlanges,
Πρόεδρον τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐλευθεριῶν
καί Δικαιωμάτων τῶν Πολιτῶν,
Δικαιοσύνης καί Ἐσωτερικῶν Ὑποθέσεων
τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου.
Εἰς Βρυξέλλας.
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διεξῆλθεν ἐν τῇ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 26ης μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ. τήν « Ἔκθεσιν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου σχετικῶς μέ τήν κατάστασιν τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν (17 Ἰουλίου 2003)», ἰδιαιτέρως δέ τό τμῆμα αὐτῆς τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τό ἀτομικόν δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, καί ἀπεφάσισεν ὅπως γνωρίσῃ ὑμῖν τά ὡς κάτωθι:
Εἰς τήν σελίδα 60/60 τῆς Αἰτιολογικῆς Ἐκθέσεως, ἡ ὁποία συνοδεύει τήν πρότασιν ψηφίσματος ἐπισημαίνονται τά ἑξῆς ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν Ἑλλάδα : α) Ἡ ἀνάγκη καταργήσεως τῆς ἀπαγορευούσης τόν προσηλυτισμόν νομοθεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, β) ἡ ἀνάγκη χορηγήσεως ἀδείας διά τήν ἀνέγερσιν τζαμιοῦ εἰς τάς Ἀθήνας, καθώς καί δημιουργίας νεκροταφείου διά τούς μουσουλμάνους καί γ) ἡ ἀνάγκη τῆς δυνατότητος καύσεως τῶν νεκρῶν ἡ ὁποία, κατά τήν αἰτιολογικήν ἔκθεσιν, ἀπαγορεύεται εἰς τήν Ἑλλάδα.
Ἐπί τῶν θεμάτων αὐτῶν πρέπει νά παρασχεθοῦν εἰς τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον αἱ ἑξῆς πληροφορίαι :
α) Ἡ ἑλληνική νομοθεσία περί ἀπαγορεύσεως τοῦ προσηλυτισμοῦ, ὅπως ἔχει ἑρμηνευθῆ ὑπό τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων, δέν προσβάλλει τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν, ὅπως ἄλλωστε ρητῶς ἐδέχθη τοῦτο καί τό Δικαστήριον τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης μέ τάς ἀποφάσεις Κοκκινάκη καί Λαρίση.
Τό γεγονός τοῦτο ἀποσιωπᾶται σκοπίμως καί δι' αὐτό διατυπώνεται ἡ ἄποψις ὅτι πρέπει νά καταργηθῇ ἡ ὡς ἄνω νομοθεσία. Διατί ὅμως νά καταργηθῇ ἐφ' ὅσον δέν προσβάλλῃ τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν ;
Ὅταν τό ἁρμόδιον δικαστήριον, δηλαδή τό Δικαστήριον Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἔχει δεχθῆ κατ' ἐπανάληψιν ὅτι ἡ νομοθεσία αὐτή δέν παραβιάζει τό ἄρθρον 9 τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης (θρησκευτική ἐλευθερία) δέν νομιμοποιεῖται τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον νά ἀσχολεῖται μέ τό ζήτημα, ἐάν ἡ νομοθεσία αὐτή παραβιάζει τό ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως.
β) Ἡ ἀνάγκη ἀνεγέρσεως τζαμιοῦ εἰς τάς Ἀθήνας, συνάπτεται ἀμέσως πρός τήν ἄσκησιν τῆς λατρείας ὑπό τῶν Μουσουλμάνων. Ἐπειδή, ὅμως αὐτοί χρησιμοποιοῦν ὡς χώρους λατρείας ὑπόγεια διαφόρων καταστημάτων, δέον ὅπως χορηγηθῇ ἄδεια ἱδρύσεως τζαμιοῦ πρός τόν σκοπόν αὐτόν. Τοῦτο δέν συνεπάγεται ὅτι πρέπει νά ἱδρυθῇ ὑπερμέγεθες τζαμί πλησίον τοῦ ἀεροδρομίου, διότι εἰς τήν περιοχήν αὐτήν δέν κατοικοῦν Μουσουλμάνοι καί ἡ ἀπόστασις ἀπό τούς χώρους εἰς τούς ὁποίους οὗτοι εὑρίσκονται τυγχάνει μεγάλη. Ὅθεν φρονοῦμεν ὅτι δέον ὅπως ἡ ἀνέγερσις γίνῃ εἰς τήν εὐρυτέραν περιοχήν τῶν Ἀθηνῶν.
Αἱ αὐταί παρατηρήσεις ἰσχύουν καί ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἀνάγκην ἱδρύσεως μουσουλμανικοῦ νεκροταφείου.
γ) Τέλος ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν καῦσιν τῶν νεκρῶν πρέπει νά δοθῇ εἰς τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον ἡ πληροφορία ὅτι ἡ ἑλληνική νομοθεσία δέν ἀπαγορεύει, οὔτε δύναται νά ἀπαγορεύσῃ τήν καῦσιν τῶν νεκρῶν. Βεβαίως δέν ὑπάρχουν κρεματόρια εἰς τήν Ἑλλάδα πρός τόν σκοπόν αὐτόν, διότι οὐδείς ἰδιώτης εἶναι διατεθειμένος νά δημιουργήσῃ τοιαύτην ἐπιχείρησιν, συνεπαγομένην σοβαράν οἰκονομικήν δαπάνην, ἡ ὁποία εἶναι λίαν ἀμφίβολον ἐάν θά καλυφθῇ, δοθέντος ὅτι ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν δέν γίνεται ἀποδεκτή ὑπό τοῦ λαοῦ καί ἄρα δέν θά ἔχουν "πελατείαν" τά ἐν λόγῳ κρεματόρια.
Ταῦτα γνωρίζοντες ὑμῖν πρός ὀρθήν καί πληρεστέραν ἐνημέρωσιν ὑμῶν διατελοῦμεν μετά τιμῆς ἐξιδιασμένης καί εὐχῶν διαπύρων.
