Με το τροπάριο αυτό η Εκκλησία μας υμνεί το μεγάλο γεγονός της γεννήσεως της Θεοτόκου, που έγινε η αρχή για την σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους.
Ο αγιογράφος αντλεί την περιγραφή αυτού του γεγονότος από το Πρωτευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου (απόκρυφο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης).
Όπως είναι γνωστό οι γονείς της Παναγίας μας, ο Ιωακείμ και η Άννα, είχαν φθάσει σε βαθύ γήρας, χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδί. Δεν έπαυσαν όμως να προσεύχονται στον Θεό με πίστη και ελπίδα αμετακίνητη.
Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε πρώτα στην Άννα και της ανέφερε το ευχάριστο γεγονός που επρόκειτο να της συμβεί, ότι δηλαδή θα γεννήση παιδί. Τότε η Άννα υποσχέθηκε με όρκο, ότι θα το αφιερώσει στον Θεό, για ολόκληρη τη ζωή του.
Κατόπιν ο Άγγελος Κυρίου μετέφερε το ίδιο ευχάριστο μήνυμα και στον Ιωακείμ ο οποίος απουσίαζε από τον οίκο του. Όταν επέστρεψε, η Άννα με χαρά έτρεξε και τον ενηγκαλίσθη. Τη σκηνή αυτή ο αγιογράφος την παρουσιάζει στο επάνω αριστερό μέρος της εικόνας.
Στο κέντρο της παραστάσεως, η Αγία Άννα κάθεται επάνω σε κλίνη λαμπρά στολισμένη. Φορεί κόκκινα ενδύματα και έχει ακουμπίσει το πρόσωπό της στο αριστερό της χέρι. Έχει έκφραση σιωπής και σκεπτικότητας. Αναλογίζεται το μέγα Μυστήριο που της έχει συμβεί, να γίνη δηλαδή μητέρα σε τόσο βαθύ γήρας. Το πρόσωπό της δείχνει ικανοποίηση σεμνή και συγχρόνως την σιωπή της μυστικής δοξολογικής προσευχής της προς τον Θεό Σαβαώθ.
Την περιβάλλουν πολλές θεραπαινίδες, προσφέροντάς της διάφορα φαγητά και κάθε περιποίηση πού αρμόζει σε λεχώ μητέρα. Μία παιδίσκη επάνω δεξιά κρατεί ριπίδιο, για να της προσφέρει δροσισμό. Άλλη πάλι παιδίσκη κάθεται κοντά στην κούνια του νεογέννητου βρέφους και γνέθει, προσέχοντας το νεογέννητο παιδί.
Η κούνια φυλάει τον θησαυρό της Ζωής, την Παναγία Μητέρα, σκεπασμένη με κόκκινο σινδόνι. Φορεί φωτοστέφανο γιατί έχει προορισθεί να γίνει η Παναγία Μητέρα του Θεού, αυτή που υπερέβη όλους στην αγιότητα. Γι' αυτό και στο φωτοστέφανο διακρίνουμε τα συνηθισμένα σημεία ΜΡ- ΘΥ (Μήτηρ Θεού).
Δεξιά στην εικόνα στέκεται ο Ιωακείμ, ενδεδυμένος πράσινα ιμάτια και τα χέρια του είναι απλωμένα σε στάση δοξολογικής προσευχής. Το πρόσωπό του φανερώνει τήν ικανοποίηση αλλά και την ιερή σεμνοπρέπειά του. Με δέος και συγκίνηση βλέπει απέναντί του, προς την Άννα, τήν σύζυγό του. Ο Άγγελος που εικονίζεται πλησίον στην κεφαλή του, και ο οποίος βρίσκεται σε στάση κινήσεως, είναι αυτός που του έφερε την ευχάριστη αγγελία.
Στο σύνολο της η εικονογράφηση του Γενεθλίου της Θεοτόκου, αποπνέει ιερή χαρά.
Χάρη στη Γέννηση της Παναγίας, το ανθρώπινο γένος λυτρώθηκε από την κατάρα του Αδάμ και την λύπη της Εύας. Και όλοι γίναμε πάλι κάτοικοι του Παραδείσου. Και μαζί με τον υμνωδό ψάλλουμε:
«Αδάμ ανακαινίσθητι, και Εύα μεγαλύνθητι˙ Προφήται συν Αποστόλοις, χορεύσατε και δικαίοις˙ κοινή χαρά εν τω κόσμω, Αγγέλων τε και ανθρώπων, εκ των Δικαίων σήμερον, Ιωακείμ και της Αννης, γεννάται η Θεοτόκος».
