"Ωσπερ γαρ τον άνθρωπον εξαιρέτου της πλάσεως παρά τα λοιπά ζώα ηξίωσεν, ούτω και το ενδιαίτημα του ανθρώπου της ιδίας αυτού χειρός έργον εποίησε, τόπον επιλεξάμενος επιτήδειον". (Μ. Βασίλειος)
Ο Ύψιστος "ο ζων εις τον αιώνα έκτισε τα πάντα" (Σοφ.Σειράχ. 18,1) και μεταξύ αυτών τελειότερο δημιούργημα, θεόπλαστο, αλλά και θεόπνευστο, αφού δημιουργήθηκε με την πνοή Του, τον άνθρωπο. Η συγκρότηση του ανθρώπου από ύλη και πνεύμα του δίνει την προτεραιότητα, ανάμεσα στα άλλα δημιουργήματα, να εμπερικλείει σαν "μικρόκοσμος" όλη τη δημιουργία, όπως σημειώνει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
Καθώς ο άνθρωπος, στέκεται μεταξύ Θεού (Δημιουργού) και δημιουργημάτων, υποφέρει από την ατέλεια και την φθορά της φύσεως, που ο ίδιος προκαλεί. Ο ανθρώπινος νους με τις τεράστιες δυνάμεις που υπάρχουν σ' αυτόν, τη νόηση, την κατανόηση και τέλος την θεογνωσία, κατορθώνει να θεάται τον Θεό και να "καθορά τα θεία κάλη" (Μ.Βασίλειος).
Μ'αυτή του όμως τη δυνατότητα, καθίσταται "φυλακτικός των αγαθών, προορατικός των επιβούλων" (Μ.Βασίλειος) και υπόχρεως έναντι του Θεού να σέβεται και να διαφυλάσση την κτίση και να μεριμνά και προνοεί, ώστε μέσω αυτής να επικοινωνεί με τον Δημιουργό.
Σήμερα ολόκληρη η φυσική δημιουργία, δηλαδή αυτή που είναι μακρυά από τον άνθρωπο, το Σύμπαν, κι αυτή που είναι κοντά του δηλαδή η Γη, πάσχει γιατί ο ίδιος έπαυσε να είναι φυλακτικός και προνοητικός. Το θεοδημιούργητο και αναντικατάστατο φυσικό περιβάλλον, που είναι το ενδιαίτημα του σημερινού ανθρώπου, πρέπει να διατηρήση το φυσικό του κάλλος και να αποδίδεται από τον άνθρωπο προς τον Θεό9 σύμφωνα με την μορφή που του έδωσε η θεϊκή βούληση.
Η πολυσήμαντη προσφορά του φυσικού περιβάλλοντος προς τον άνθρωπο, η οποία δεν είναι μόνο τροφοληπτική, αλλά πνευματική και πολιτιστική, ενσαρκουμένη στα δωρεάν παρεχόμενα προς αυτόν πολλά δώρα του, επιτάσσει, ώστε ο άνθρωπος να είναι "καλός διαχειριστής", και όχι καταχραστής και ιδιοκτήτης της Γης.
Καταδικάζει ο σύγχρονος άνθρωπος τον εαυτόν του στο να εκδιώκεται και να δικάζεται, γιατί ενώ ο Θεός του ανέθεσε την διαφύλαξιν του "Κόσμου", εκείνος τον καταστρέφει.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την ευκαιρία της σημερινής πρώτης ημέρας του μηνός Σεπτεμβρίου, που είναι η πρώτη ημέρα του Εκκλησιαστικού Χρόνου, αφιερωμένη ταυτοχρόνως και στην προστασία του περιβάλλοντος, απευθύνει έκκλιση προς τους ευσεβείς χριστιανούς, να παραμείνουν μακρυά από κάθε δραστηριότητα, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την μεγάλη ή μικρή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, να συμβάλουν με τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια στην αποκατάσταση των όσων ζημιών έχουν προκληθή και να αναλάβουν μια πρωτοβουλία, για να πεισθούν οι επιβουλευόμενοι, με την καταστροφή του φυσικού κόσμου, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, ότι "...θεία τις υπάρχει οικονομία και δύναμις κρειττόνων η συνέχουσα τα όλα, ην και Θεόν δικαίως αν είποιμεν" (Μεθόδιος Ολύμπου), και τέλος ότι η αποπληρωμή της ασυνειδήτου αυτής πρακτικής είναι η ενίοτε, άνευ προηγουμένου, εκδικητική ανταπόδοση της φύσεως.
