Ἀγαπητοί μας Ἐκπαιδευτικοί,
Ὁ ἑορτασμὸς καὶ ἡ προβολὴ τῆς ἑβδομάδος τῶν Ἱερατικῶν κλίσεων κατὰ τὴν Γ΄ Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀποτελεῖ πλέον παράδοση γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἑορταστικὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ κατὰ τὴν εὐλογημένη περίοδο τοῦ τρέχοντος ἔτους 2004 (8-14 Μαρτίου) μᾶς παρέχει τὴν χαρὰ καὶ τὴν κατὰ Θεὸν ἀφορμὴ τῆς ἐπικοινωνίας μαζί σας, γιὰ νὰ σᾶς ἐκφράσουμε τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἀγάπη μας, γιὰ τὸ ὑψηλὸ καὶ ἐπίμοχθο ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖτε, ὡς ἐκπαιδευτικοὶ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος πιστεύει ὅτι οἱ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως εἶναι οἱ κύριοι καὶ οὐσιαστικοὶ συνεργάτες της στὸν εὐαίσθητο, ἀλλὰ καὶ ἐλπιδοφόρο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας αὐτὸ χῶρο. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν παραλείπει νὰ σᾶς ἐκφράσει γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὰ φιλόστοργα αἰσθήματά της καὶ τὸν δίκαιο ἔπαινό της γιὰ «ὅσα ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα εὔφημα» (Φιλιπ. 4, 8) πράττετε γιὰ τὴν ποιοτικὴ ἀναβάθμιση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ σας ἔργου.
Σὲ ὅλους μας εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ κυρίως ἔργο σας ἑστιάζεται, ἀνεξάρτητα εἰδικότητας, στὴν καλλιέργεια τῆς προσωπικότητας τῶν μαθητῶν καὶ τῶν σπουδαστῶν καὶ στὴν διαμόρφωση ἐκκλησιαστικοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος καὶ ἀσκητικοῦ ἤθους, τὸ ὁποῖο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἔχει ἀνάγκη ἡ ἐποχή μας.
Ἡ ποικίλη κρίση τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἤθους καὶ τὰ νοσηρὰ συνθήματα τῆς συγχρόνου καταναλωτικῆς καὶ εὐδαιμονιστικῆς κοινωνίας ἀπομακρύνουν τοὺς νέους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μειώνοντάς τους τὸ ἐνδιαφέρον νὰ προσέλθουν στὸν Ἱερὸ Κλῆρο. Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀντιμετωπίζει δυσχέρειες στὴν ἐξεύρεση ἀξίων, ἱκανῶν, εὐλαβῶν καὶ εὐπαιδεύτων Ἱερέων.
Βεβαίως ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας δὲν πτοούμεθα καὶ δὲν δειλιάζουμε ἐνώπιον τῶν δυσκολιῶν καὶ τῶν ἀντιξοοτήτων ποὺ κάθε φορὰ ἡ κοινωνικὴ πραγματικότητα παρουσιάζει, διότι «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». (Β΄ Τιμ. 1, 7)
Ἡ Ἐκκλησία ἀτενίζουσα ἐλπιδοφόρα τὸ μέλλον, προσβλέπει μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ πρόσωπά σας καὶ θεωρεῖ δεδομένη τὴν οὐσιαστική σας συμβολὴ στὴν ὑλοποίηση ἑνὸς ἀπὸ τοὺς βασικότερους στόχους τῶν Ἐκκλησιαστικῶν σχολείων ποὺ εἶναι ἡ ἀνίχνευση, ἡ ἀνάδειξη, ἡ ἐνθάρρυνση καὶ ἡ καλλιέργεια τῶν Ἱερατικῶν κλίσεων τῶν μαθητῶν καὶ τῶν σπουδαστῶν μας.
Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ πεῖρα ἀλλὰ καὶ ἡ ἔρευνα ἀπέδειξαν, ὅτι ἡ περίοδος τῆς ἐφηβείας εἶναι κρίσιμη γιὰ τὴν Ἱερατικὴ κλίση καὶ συμμετέχουν στὴν διαμόρφωσή της πολλοὶ παράγοντες, ὅπως ἡ Ἐκκλησία, ἡ οἰκογένεια, τὸ σχολεῖο, πρόσωπα κύρους, φίλοι, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν γένει κοινωνία. Ἡ ἐνθάρρυνση καὶ τὸ παράδειγμα χαρισματικῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ κληρικῶν, («τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, περὶ πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ» Τιτ. 2, 6-7), ἐπιδροῦν πολὺ ἀποτελεσματικὰ στὴν ὡρίμανση συνειδητῆς ὑγιοῦς κλίσεως.
Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ εἶναι ἰδιαιτέρως ἀναγκαία ἡ παρουσία λειτουργῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀξίων νὰ διακονήσουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑπηρετήσουν τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο, ὡς ἄλλοι καλοὶ Σαμαρεῖτες καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ Θεό.
Χρέος ὅλων μας εἶναι νὰ ἐμπνεύσουμε στὴν σύγχρονη Ἑλληνικὴ νεολαία, πολὺ περισσότερο στοὺς νέους τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας σχολείων, τὸ πρότυπο τοῦ ἀληθινοῦ Ἱερέα καὶ νὰ διευκολύνουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις τὴν καλλιέργεια τῶν Ἱερατικῶν κλίσεων.
Ἐνδιαφερόμεθα νά διαπλάσουμε νέους μέ ὀξυδέρκεια, μακράν κοινωνικῶν ἀγκυλώσεων καί θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ· νέους ἁπλούς, φυσιολογικούς, κοινωνικούς, μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντες, στηριγμένους στή ζωηφόρα ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας καί ἕτοιμους νά κατακτήσουν τόν κόσμον, ἀγαπῶντας ὅλο τόν κόσμο, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ἀποκλεισμούς, καλούς κἀγαθούς, ἐμπνεομένους ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Περαίνοντας, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σᾶς διαβεβαιώνει καὶ πάλι, ἐκτιμῶντας τὶς φιλότιμες προσπάθειες ποὺ καταβάλλετε γιὰ νὰ καρποφορήσει τὸ ἔργο τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας σχολείων, ὅτι θὰ συνεχίσει νὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν ὃποιων δυσκολιῶν καὶ προβλημάτων ἀνακύπτουν κάθε φορὰ στὸν κλάδο σας καὶ τὸ ἐκπαιδευτικό σας ἔργο.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν.» Ἀμήν. (Β΄ Κορινθ. 13, 10)
Μὲ πατρικὲς εὐχές.
